Ίσως το πιο δύσκολο καλοκαίρι στη Νίκη Τραγανού, από το 2010, όταν και έκανε το όνειρο πραγματικότητα και ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία, επιστρέφοντας στο γήπεδό της. Ήταν τότε που η Νίκη Τραγανού, άφησε μια για πάντα πίσω της τα «πέτρινα χρόνια» και καθιερώθηκε για τα καλά στην ελίτ του ηλειακού ποδοσφαίρου, φτάνοντας η φήμη της μέχρι την Αθήνα και τη… Ρόδο!

Του Σοφοκλή Φραγκογιαννόπουλου

Η Νίκη Τραγανού, μέσα σε μια δωδεκαετία, πέτυχε τα πάντα! Να πάρει το Πρωτάθλημα και την ιστορική άνοδο για τη Γ΄ Εθνική, να κατακτήσει το Κύπελλο Ηλείας. Να αποκτήσει ένα γήπεδο «κόσμημα», με σκεπαστή εξέδρα, να μετατραπεί σε μια ομάδα «μοντέλο». Να εντάσσει στη δύναμή της παίκτη με θητεία στην ισπανική Βαλένθια. Σήμερα όλα αυτά βρίσκονται σε κίνδυνο, καθώς η ομάδα μπορεί να βρεθεί ακόμα και χωρίς διοίκηση, να εκπνεύσουν οι προθεσμίες και να μην μπορέσει ούτε συμμετοχή να δηλώσει στην Α1.

Τα διλήμματα αυτή τη στιγμή για τη Νίκη Τραγανού είναι δυο:

Αν θα δηλώσει συμμετοχή στην Α1 και τί θα κάνει με τον Φώτη Καλογερόπουλο, το κορυφαίο αυτή τη στιγμή περιουσιακό της στοιχείο.

Από τη μια πλευρά, με τον έναν παίκτη μετά τον άλλο να μαζεύουν τα πράγματά τους και να αποχαιρετούν, να «ξηλώνεται» ουσιαστικά το πουλόβερ της ομαδάρας που είχε δημιουργηθεί την τελευταία πενταετία, η επιλογή μοιάζει μονόδρομος. Να κάνει ένα βήμα πίσω και να πάρει φόρα. Να προωθήσει νέα παιδιά, τα οποία θα δημιουργήσουν έναν νέο κορμό με μελλοντικές αναφορές. Αυτό είναι το ένα!

Το άλλο στο οποίο θα πρέπει να αποφασίσει. Δύσκολη απόφαση και αυτή. Και είναι τί θα πράξει με τον Φώτη Καλογερόπουλο, έναν παίκτη για τον οποίο αργά ή γρήγορα, θα αρχίσουν να…πέφτουν στα πόδια του η μια ομάδα μετά την άλλη.

Έναν ποδοσφαιριστή, για τον οποίο ανεπίσημα έχουν ενδιαφερθεί πολλές ομάδες, περιμένουν όμως να μάθουν τί θα γίνει με τη Νίκη Τραγανού.

Θα είναι μακρύ ακόμα το καλοκαίρι…