Ο Νίκος Γκρίλλας είναι γνωστός στο ηλειακό ποδόσφαιρο για την προσφορά και την προπονητική αξία του. Οι πιο μυημένοι γνωρίζουν, ή έστω καλύτερα θυμούνται, ότι όλες οι ομάδες του, έπαιζαν ανέκαθεν ποιοτικό ποδόσφαιρο, προσπαθούσαν να καταργήσουν τις θέσεις, να βγουν παίκτες δηλαδή από πίσω, να γίνουν επιθετικοί και να συνεισφέρουν στο σκοράρισμα. Παρά ταύτα, δηλαδή το γεγονός ότι οι ομάδες του Γκρίλλα παίζουν καλό ποδόσφαιρο, οι τίτλοι τους οποίους έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια στη μεγάλη τοπική κατηγορία, δεν αντιστοιχούν στη δουλειά που παρουσιάζει.
Αναζητώντας τα αίτια για τα οποία δεν έχει κερδίσει παρά μόνο μια φορά αυτό τον τίτλο, στα τόσα χρόνια παρουσίας, μπορεί ο καθένας να πει πολλά, να βρει διάφορους λόγους οι οποίοι μπορεί να στοιχειοθετούν και σοβαρή απόδειξη των αιτίων. Ένας λόγος πολύ σοβαρός, είναι ότι οι ομάδες στις οποίες εργάστηκε, δεν έκαναν πρωταθλητισμό. Οι διοικήσεις δηλαδή δεν του παρείχαν τα εχέγγυα για να διεκδικήσει έναν τίτλο. Πίσω από αυτά τα εχέγγυα, βρίσκεται ένας καλός σέντερ φορ, ένα «εννιάρι» φύσει, ένας γκολτζής, γιατί σέντερ φορ ο οποίος δεν σκοράρει, δεν έχει ευχέρεια στο γκολ, δεν μπορεί να αποκληθεί σέντερ φορ.
Από τα πρώτα χρόνια της προπονητικής του σταδιοδρομίας, δημιούργησε μια σπουδαία ομάδα, τον Εθνικό Αμαλιάδας, ο οποίος έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, αλλά δεν μπόρεσε να διακριθεί, επειδή δεν διέθετε έναν φορ περιοχής. Παρά τα πολλά χρόνια στη δουλειά, ο Γκρίλλας δεν έχει δουλέψει σε πολλές ομάδες γιατί όπου πήγαινε συνήθιζε να κάθεται πολλά χρόνια. Πιο κλασικό παράδειγμα το Χάβαρι, το οποίο πήρε από τις μικρές κατηγορίες, το καθιέρωσε στη μεγάλη, έπαιζε ένα φεγγάρι ωραία μπάλα (οι φίλαθλοι της Αμαλιάδας κάθε Σάββατο που δεν έπαιζε ο Αστέρας θα πήγαιναν να δουν το Χάβαρι). Ούτε και εκεί όμως οι ευκαιρίες που δημιουργούσε η ομάδα μετατρέπονταν σε γκολ, με αποτέλεσμα να χάνει βαθμούς και να μην μπορεί να πάει ψηλότερα, σε μια θέση τουλάχιστον η οποία να αντιστοιχεί στο ποδόσφαιρο που έπαιζε.
Ο Εθνικός Αμαλιάδας και το Χάβαρι, ήταν οι δυο μεγάλοι σε χρονική διάρκεια σταθμοί της καριέρας του. Μεσολάβησε ένα διάλειμμα, για ενάμιση χρόνο στον Αίαντα Γαστούνης, για λίγο και στον Ηλειακό Λεχαινών. Αυτό το μικρό διάλειμμα στο Αίαντα, ήταν και η πρώτη και τελευταία φορά που πήρε τον τίτλο, έχοντας τον Θοδωρή Λούρμπα στα «ντουζένια» του (το κλασικό εννιάρι που λέγαμε). Πάνε 18 χρόνια. Μην νομίζετε ότι ήταν…χθες!
Κάναμε αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή και την αναδρομή σε ενδεικτικές δουλειές του Γκρίλλα, όχι βέβαια για εγκυκλοπαιδικούς λόγους, αλλά για λόγους επικαιρότητας. Μόλις το περασμένο Σάββατο, ο Σάκης Στροφύλλας, ο στράικερ του Ενιπέα, έβαλε τρία γκολ και η ομάδα του Γκρίλλα ανέτρεψε το εις βάρος της 1-3 και νίκησε με 4-3. Μια μέρα αργότερα, έμαθε ότι πλέον ο Ενιπέας, σχεδόν ενάμιση χρόνο από τότε που ο Νίκος Γκρίλλας ανέλαβε τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας, είναι μόνος πρώτος στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Πορεία η οποία δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Ενιπέας είναι μια ομάδα που διαθέτει τις μονάδες για να κάνει πρωταθλητισμό, είναι μια ομάδα η οποία έχει αρχίσει να παίζει ποιοτικό ποδόσφαιρο, αλλά είναι και μια ομάδα η οποία φέτος το καλοκαίρι, αποφάσισε να αποκτήσει το κλασικό σέντερ φορ, τον παίκτη ο οποίος θα μετουσιώνει σε γκολ τις προσπάθειες της ομάδας.
Αναφέρουμε όλα τα παραπάνω, ακριβώς για να τονίσουμε το μεγάλο ατού του φετινού Ενιπέα. Γιατί δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις μια ποιοτική ομάδα, όπως εξίσου ποιοτική ομάδα διαθέτουν και με το παραπάνω και άλλες ομάδες στο φετινό Πρωτάθλημα. Πρέπει και η ομάδα να διαθέτει ακριβώς τα εργαλεία που χρειάζονται για τη συγκεκριμένη δουλειά. Και η δουλειά του φετινού Ενιπέα, αλλά και της κάθε ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό, είναι να διασπά κλειστές άμυνες. Να κερδίζει ιδιαίτερα στην έδρα της τα λεγόμενα παιχνίδια με τους «μικρούς», οι οποίοι πηγαίνουν να ταμπουρωθούν και να κλέψουν την ισοπαλία.
Όπως και τότε με τον Θοδωρή Λούρμπα, έτσι και τώρα με τον Σάκη Στροφύλλα, μια ομάδα του Γκρίλλα πρωταγωνιστεί. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι επειδή πήρε τότε το Πρωτάθλημα θα το πάρει και φέτος. Σημαίνει όμως ότι ο πρωτοπόρος πλέον Ενιπέας, βγάζει στο γήπεδο μια ευχέρεια στο σκοράρισμα και στο να «καθαρίζει» παιχνίδια σαν κι αυτό απέναντι στο Κουρτέσι, έχοντας περιορίσει τις γκέλες του μόνο σε μια, δηλαδή αυτή στο παιχνίδι απέναντι στην Πηνεία.
Βεβαίως η πρωτιά αυτή είναι για τον Ενιπέα αυτή τη στιγμή και ένα κρας τεστ. Μια πρόβα χαρακτήρα, για να δούμε αν μέσα από τα επόμενα δύσκολα παιχνίδια που έρχονται, θα μπορέσει να παραμείνει εκεί, ή απλά η πρωτιά αυτή θα είναι παροδική και κάποιος άλλος θα τον προσπεράσει.
Οι απαντήσεις προσεχώς…
