Οκτώ αγωνιστικές δρόμο έχουμε διανύσει μέχρι στιγμής στο Πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής και το δείγμα πλέον είναι ικανό να μας βοηθήσει να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα. Για κάποιες από τις ομάδες πολλά είχαν φανεί από τα φιλικά της προετοιμασίας, όμως ένα πράγμα είναι δεδομένο. Από τη στιγμή που η μεταγραφική περίοδος ήταν μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, από τη στιγμή που τα ρόστερ άλλαζαν διαρκώς μορφή, επόμενο είναι να μην έχει παγιωθεί η εικόνα των ομάδων. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε το γεγονός ότι οι νέοι παίκτες που έρχονταν δεν προλάβαιναν να προσαρμοστούν άμεσα, οι προπονητές άλλαζαν πολλές μορφές το στήσιμο της ομάδας, πράγμα που και αυτό ήθελε τον χρόνο του, ενώ στις δυο από τις τέσσερις ομάδες, τον Πανηλειακό και τον Αστέρα, άλλαζαν και οι ίδιοι οι προπονητές, με ρυθμό «πολυβόλου».
Παμβουπρασιακός
Αναμφίβολα είναι η πιο καλή και πιο σταθερή μέχρι τώρα ηλειακή ομάδα. Η πορεία της ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενη, είτε επειδή το καλοκαίρι είχε διοικητική ηρεμία και προγραμματισμό, είτε επειδή είχε τον κορμό από πέρσι και οι κινήσεις που έγιναν ήταν ποιοτικές, είτε επειδή ήταν πιο εύκολο να κατανεμηθούν οι ρόλοι, αλλά και είτε επειδή η παρουσία του Μίκι Τσίρκοβιτς στον πάγκο της ήταν εγγύηση για την απόκτηση αγωνιστικής ταυτότητας.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και προβλήματα, τα οποία η καλή παρουσία στα φιλικά και οι νίκες στο ξεκίνημα, έκρυψαν τρόπο τινά.
Ο Παμβουπρασιακός είχε ένα μικρό σε ποσότητα ρόστερ, ενώ η προετοιμασία έβγαλε προβλήματα τραυματισμών, με αποτέλεσμα να είναι ελλιπής. Αν σε αυτά προσθέσουμε και το γεγονός ότι σε κάποιες συγκεκριμένες θέσεις παρουσιάζεται έλλειψη παικτών με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τότε επόμενο είναι η ομάδα αυτή να συναντά δυσκολίες, δικαιώνοντας τον Τσίρκοβιτς ο οποίος λέει ότι ο Παμβουπρασιακός είναι μια ομάδα η οποία σχεδιάστηκε για την παραμονή και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος του.
Η ταυτότητα του επιθετικού ποδοσφαίρου που πρεσβεύει ο Τσίρκοβιτς, είναι εμφανής. Χωρίς κλασικό σέντερ φορ, η ομάδα έχει την τρίτη καλύτερη επίθεση με 11 τέρματα, έναντι 14 του Παλληνιακού και 12 του Ιάλυσου ( έστω κι αν έχει ένα παιχνίδι περισσότερο από τον Ιάλυσο και τον Παλληνιακό).
Πανηλειακός
Ξεκίνησε το καλοκαίρι κάπως καθυστερημένα, καθώς έπρεπε να λύσει μια σειρά από διοικητικά ζητήματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει κάποιους παίκτες στις μεταγραφές που θα μπορούσε να τους είχε αποκτήσει (Σωτηρόπουλος, Γεωργαντοπουλος κ.λπ.). Ξεκίνησε με ένα χαμηλό μπάτζετ και ο Γιώργος Λαγός κλήθηκε να δημιουργήσει ένα σύνολο με παίκτες που δεν είχαν την εμπειρία της κατηγορίας. Η εικόνα των φιλικών ήταν αναμενόμενη, το μοντάρισμα άργησε να έρθει και βέβαια κάποιες σημαντικές προσθήκες έγιναν σε προχωρημένο στάδιο της προετοιμασίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τους ενσωματώσει άμεσα. Η αποπομπή του Γιώργου Λαγού αποδεικνύεται βιαστική επιλογή, καθώς έγινε πριν ακόμα ξεκινήσει το Πρωτάθλημα και χωρίς να έχει συμπληρωθεί το παζλ.
Ένα παζλ το οποίο μάλλον τελικά δεν κατέστη εφικτό να συμπληρωθεί. Χάθηκε ο Κέλι, δεν ήρθε αμυντικός μέσος, δεν υπάρχουν λύσεις στον άξονα. Και βέβαια, ο άξονας του γηπέδου και ειδικά της μεσαίας γραμμής, είναι ο νευραλγικός χώρος από τον οποίο ξεκινούν και τα καλά και τα άσχημα σε μια ομάδα. Ειδικά όσο περνούν οι αγωνιστικές, τα γήπεδα βαραίνουν από τις βροχές, η απουσία λύσεων στον άξονα του γηπέδου γίνεται όλο και πιο εμφανής. Ήρθε ο Μαντζούνης και προσπάθησε να διαχειριστεί το υπάρχουν ρόστερ. Αναγκάστηκε ακόμα και να «βαφτίσει» παίκτες. Τα αποτελέσματα δεν τον βοήθησαν, η εικόνα δεν ήταν αναμενόμενη, εμφανίστηκαν και κάποια κρούσματα απειθαρχίας, με αποτέλεσμα να φύγει και αυτός για να έρθει ο Διγκόζης, ο οποίος μέσα σε μια βδομάδα δεν μπορεί να κριθεί.
Ο Πανηλειακός έχει σημειώσει εφτά τέρματα (τέσσερα ο Μπαρμπαρούσης), στην τέταρτη χειρότερη θέση (έχει κι ένα ματς λιγότερο από κάποιους), ενώ έχει δεχθεί εννέα, ευρισκόμενος κάτω από την όγδοη θέση αμυντικά, ενώ παρουσιάζει και αρνητικό συντελεστή τερμάτων (-2).
Νίκη Τραγανού
Η Νίκη Τραγανού έχει τη χειρότερη άμυνα, αλλά τα γκολ τα έχει δεχθεί μαζεμένα, με αποτέλεσμα τα λίγα τέρματα που έχει σημειώσει (7 σε οκτώ παιχνίδια), να την έχουν φέρει σε κοντινή απόσταση με τη διακεκαυμένη ζώνη. Μάλιστα εντός έδρας έχει σημειώσει δυο νίκες σε τέσσερα παιχνίδια, τις περισσότερες από τις ομάδες που βρίσκονται από την έκτη θέση και κάτω.
Η Νίκη Τραγανού, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία στην πρεμιέρα να κερδίσει τον Αστέρα και να βρίσκεται τώρα στην πρώτη εξάδα. Μια νίκη η οποία δεν ήρθε επειδή άργησε να ενισχυθεί μεταγραφικά.
Οι προσθήκες που τελικά είχε ανάγκη η Νίκη σε μεγάλο βαθμό έγιναν αφού είχε ξεκινήσει το Πρωτάθλημα. Και ήταν παίκτες με κύρια χαρακτηριστικά τη δύναμη, απαραίτητα πράγματα για την κατηγορία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η σοφτ Πρωταθλήτρια στο τοπικό, να γίνει γρήγορα μια αθλητική ομάδα επιπέδου Γ΄ Εθνικής, η οποία θα πηγαίνει τα παιχνίδια στη δύναμη και θα κερδίζει με αυτό τον τρόπο. Το κομβικό σημείο ήταν η εντός έδρας βαριά ήττα από τον Παναιγιάλειο και η παραίτηση του Σπύρου Αντωνόπουλου. Η διοίκηση τον στήριξε άμεσα και όχι μόνο στα λόγια, αλλά με μεταγραφές. Η επιλογή της αυτή δικαιώνεται και η Νίκη Τραγανού είναι αυτή τη στιγμή μια ομάδα η οποία χωρίς υπερβολές, κοιτάζει στα «ίσα» τους αντιπάλους και θα παλέψει για την παραμονή. Εσχάτως μάλιστα ο Σπύρος Αντωνόπουλος έχει και πάγκο. Χθες νίκησε βάζοντας τον Γεωργιόπουλο στο 90΄, αφήνοντας τον Καλογερόπουλο στον πάγκο, έχοντας τους Σκοτζάι και Αρμάντο Λούζι εκτός αποστολής. Έριξε μέσα από την αρχή τον Παπαπέτρου ο οποίος έκανε εξαιρετική εμφάνιση πάνω στον έμπειρο Μπούνα, ενώ βοήθησε και ο Στάτης όταν μπήκε αλλαγή.
Αστέρας
Η πορεία του είναι δυσάρεστη μέχρι στιγμής, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη για όσους γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις στην ομάδα. Διοικητικό αδιέξοδο, κενό επί της ουσίας, με κάποιους διαχειριστές να έχουν αναλάβει το καλοκαίρι, οι οποίοι δεν έβαλαν χρήματα, δεν έγιναν μεταγραφές, ενώ και οι παίκτες που έφεραν ήταν μετέωροι. Χρειάστηκε να βάλουν το χέρι στην τσέπη κάποιοι άνθρωποι εκτός διοίκησης, με πρώτο τον περσινό ηγέτη Θανάση Παπαγεωργίου, για να μπορέσει η ομάδα να μπει στο γήπεδο και να πάει στο Τραγανό να παίξει. Δυο μέρες πριν αρχίζει το Πρωτάθλημα, έτρεξαν και έβγαλαν δεκαοκτώ δελτία. Ούτε καν οι ντόπιοι από την Ακαδημία δεν είχαν (κάποιοι από αυτούς). Για προπονητές φυσικά ούτε λόγος. Με τον Τσιγαρίδα ξεκίνησε η προετοιμασία, με τον Κλάδη το Πρωτάθλημα. Ο Φωτόπουλος πήγε την τρίτη αγωνιστική. Πήρε ένα βαθμό στην Κρεμαστή, έκανε στη συνέχεια δυο ήττες και έφυγε, όπως έφυγε και ο Κλάδης (με μια ήττα, ενώ είχε «τσιμπήσει» κι αυτός βαθμό στην πρεμιέρα στο Τραγανό). Φυσικά δεν μπορεί να κριθεί κανένας προπονητής, επειδή πρόκειται για μια ομάδα η οποία ξεκίνησε καθυστερημένα, χωρίς προετοιμασία, χωρίς παίκτες και φιλικά, η οποία στην πορεία άλλαξε σε μεγάλο βαθμό. Τα νέα πρόσωπα είναι λογικό να μην είχαν τον χρόνο άμεσα να προσαρμοστούν, ενώ η απειρία τους, είναι ακόμα ένας ανασταλτικός παράγοντας. Προχθές με τον Πανμοβριακό έπαιξε καλά αλλά αυτό δεν έφτανε, διότι σε αυτή την κατηγορία, οι λεπτομέρειες που κρίνουν ένα παιχνίδι είναι θέμα εμπειρίας, δουλειάς, ομοιογένειας κ.λπ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Αστέρα είναι ότι δεν σκοράρει. Είναι η ομάδα που σε κανονική ροή αγώνα δεν έχει σημειώσει ακόμα τέρμα. Ένα γκολ έχει στο Πρωτάθλημα, με πέναλτι στην πρεμιέρα του Τραγανού και μάλιστα νωρίς στο παιχνίδι. Κατά παράδοξο τρόπο δεν έχει τη χειρότερη άμυνα, ενώ έχει περισσότερους βαθμούς εκτός έδρας από εντός. Και αυτό ερμηνεύεται από το γεγονός ότι είναι μια ομάδα η οποία δεν είναι σε θέση ακόμα να παράξει επιθετικό ποδόσφαιρο, κλείνεται στην άμυνά της και βολεύεται καλύτερα στα εκτός έδρας, όπου κάνει παιχνίδι αναμονής. Τα προβλήματα αρχίζουν στην έδρα της, οπότε και θα πρέπει να βγει μπροστά να ψάξει γκολ. Κάπως έτσι εξηγείται η καλύτερη παρουσία εκτός έδρας και η τηρουμένων των αναλογιών καλή παρουσία ανασταλτικά.
