Έχουν περάσει σχεδόν δεκαέξι χρόνια από τότε που ο Σπύρος Μπίρμπας, επιχειρηματίας με καταγωγή από τη Γαστούνη, αποφάσιζε να εισέλθει στα διοικητικά του Αίαντα. Λίγο αργότερα ηγήθηκε κιόλας, ως πρόεδρος. Στα χρόνια της Δ΄ Εθνικής, ενώ αργότερα και στο τοπικό, ήταν εκείνος που οδήγησε τον Αίαντα στην τελευταία μεγάλη στιγμή της ιστορίας του, την κατάκτηση του τίτλου και την άνοδο στη Δ΄ Εθνική.
Από τότε ανά τακτά διαστήματα, σχεδόν κάθε χρόνο, είναι ένας από τους μόνιμους χρηματοδότες της ομάδας. Ο γιος του Γιώργος, ήταν μικρό παιδάκι εκείνα τα χρόνια. Μεγάλωσε μαζεύοντας τις μπάλες πίσω από την εστία. ΑΕΚτζης από κούνια, η εμπλοκή του πατέρα του στον Αίαντα και αργότερα η μόνιμη εγκατάστασή τους στη Γαστούνη, τον έκανε «Αιατζή». Γαλουχήθηκε και αγάπησε τον ερυθρόλευκο σύλλογο στον οποίο αργότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία, έβγαλε δελτίο. Αυτή τη φορά, έπαψε να μαζεύει τη μπάλα πίσω από την εστία και αποφάσισε να βγει αυτός μπροστά. Να κάνει αυτό που αγαπούσε. Να γίνει τερματοφύλακας. Η πρόοδος του ήταν ραγδαία και σε μια δύσκολη περίοδο της ομάδας, προωθήθηκε και στην πρώτη ομάδα, ως εναλλακτική λύση των πιο μεγάλων και έμπειρων πορτέρο που αποκτούσε ο Αίας.
Η ζωή βέβαια του επιφύλασσε ένα περίεργο παιχνίδι. Ένα ατύχημα στη θάλασσα πριν μερικά χρόνια, παραλίγο τη ζωή. Στην προσπάθειά του να κάνει μια αερότουμπα και να πέσει στο νερό, προσγειώθηκε ανώμαλα με το σβέρκο, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Σχεδόν από θαύμα γλίτωσε, αντιμετωπίζοντας κινητικά προβλήματα, τα οποία με σταθερό τρόπο πλέον αρχίζει να αντιμετωπίζει και αυτά.
Το Πρωτάθλημα που ονειρευόταν να κατακτήσει μια μέρα με τον Αίαντα, το κατέκτησε σε ένα άλλο γήπεδο, αυτό της ζωής. Γιατί ας μην κρυβόμαστε, για να αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό τέτοιο ατύχημα, χρειάζεται καρδιά, επιμονή και ζήλο, διπλάσιο και τριπλάσιο από όσο για να κατακτήσεις μια διάκριση στα γήπεδα.
Ο Γιώργος Μπίρμπας, ανήσυχο πνεύμα, ποτέ του δεν συμβιβάστηκε ούτε με το ατύχημα, ούτε με το γεγονός ότι η καριέρα του είχε ένα πρόωρο τέλος. Μεγάλωσε με τον πρωταθλητή Αίαντα του πατέρα του, στην καρδιά του. Έγινε αυτός ο μπροστάρης της ιδέας για τη διάσωση και τη δημιουργία ξανά ενός Αίαντα αντάξιου της φανέλας , της ιστορίας του και της ιστορίας της Γαστούνης. Και ήταν αυτός που και στο πρόσφατο παρελθόν είχε παρακινήσει τον πατέρα του να συνεχίσει να βοηθάει τον σύλλογο της καρδιάς του. Ο ίδιος κάποτε σε μια ειλικρινέστατη εξήγησή του, είχε πει: «Εγώ υπόσχομαι ότι θα εργαστώ σκληρά. Λεφτά θα βάλει όμως ο πατέρας μου». Τότε δεν είχε προχωρήσει εκείνο το σχέδιο. Η εμπλοκή του Γιώργου στα διοικητικά του Αίαντα πήρε μικρή αναβολή. Ίσως επειδή σε αυτή την κρίσιμη καμπή, ένιωσε και ο ίδιος ότι δεν θα μπορούσε να μείνει άλλο απ’ έξω.
Αυτή τη φορά, στο παρά πέντε και ένα βήμα πριν τη διάλυση, ένα βήμα πριν ο «Άγιαξ» της Ηλείας γράψει τη μελανότερη σελίδα της ιστορίας του, μελανότερη και από τον προπέρσινο υποβιβασμό για πρώτη φορά στην Α2, συνέβαλλε και αυτός στη συγκρότηση διοίκησης. Εισήλθε στο Δ.Σ., αναλαμβάνοντας χρέη αντιπροέδρου στον σύλλογο.
Μια κίνηση η οποία συνεχίζει μια οικογενειακή παράδοση. Ένας Μπίρμπας ξανά στο Δ.Σ. του συλλόγου. Αλλά και κάτι ακόμα περισσότερο από αυτό. Ένας πρωταθλητής της ζωής, στο τιμόνι της ομάδας, πλάι σε άλλους ιστορικούς βετεράνους, οι οποίοι προετοιμάζουν ένα νέο ξεκίνημα. Μια προσπάθεια η οποία ξεκινάει κάτω από αντιξοότατες συνθήκες. Όχι όμως πιο αντίξοες από εκείνες που αντιμετώπισε ο Γιώργος, μετά από εκείνο το προσωπικό ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή…
