Και η εγκληματικότητα στην Ηλεία… καλά κρατεί!
Απ’ όλα είχε το αστυνομικό δελτίο αυτές τις ημέρες. Από επιθέσεις και ληστείες μέσα… στο ίδιο το «άσυλο» των αθώων θυμάτων, μέσα στο σπίτι τους, έως και… επίθεση και τραυματισμό αστυνομικού! Ο κόσμος έχει αρχίσει να φοβάται… ακόμα και μέσα στα σπίτια του, με την Πολιτεία… να σφυρίζει αδιάφορα!
Ειδικές κατηγορίες «αδύναμων πληθυσμιακών ομάδων» κλπ έχουν γεμίσει «τρύπες» και «παραθυράκια» την Δικαιοσύνη και την ίδια στιγμή ο φόβος και ο τρόμος εξαπλώνεται σε ολόκληρο το νομό. Ολόκληροι οι κόποι μιας ζωής μπορεί να… «εξαφανιστούν» σε ελάχιστα μόλις λεπτά και… κανένας δεν πρόκειται να μπει στην φυλακή.
Οι αστυνομικοί τρέχουν όλοι μέρα με κίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή, να παραδώσουν τους παραβάτες στην Δικαιοσύνη και την άλλη μέρα (εάν όχι την ίδια) οι παραβάτες… κυκλοφορούν και πάλι ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι.
Πόσα χρόνια αλήθεια ζητούν οι αστυνομικοί της Ηλείας από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ενίσχυση σε προσωπικό; Και όλα αυτά τα χρόνια τι έχει πάρει η Ηλεία; Σχεδόν τίποτα!
Και τα περιστατικά αυξάνονται μέρα με την ημέρα…
Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσει η Δικαιοσύνη κάποια άρθρα και διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και οι παραβάτες να μην τυγχάνουν προστασίας αλλά πραγματικής τιμωρίας;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τι σημαίνει ο όρος ευνομούμενο κράτος; Γιατί αναμφίβολα, ευνομούμενο κράτος δεν θα έπρεπε να σημαίνει προστασία σε έναν παραβάτη που κλέβει, επιτίθεται, τραυματίζει, σκοτώνει και στο φινάλε δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, αλλά προστασία σε έναν εργαζόμενο που δουλεύει σκληρά, προσφέρει στην πρόοδο και την ευημερία του κράτους, πληρώνει τους φόρους του άρα… και μερίδιο των επιδομάτων και των εισφορών που λαμβάνουν οι «προστατευμένες» πληθυσμιακές ομάδες.
Δεν αναφερόμαστε καν στο τι θα γίνει αν κάποιος προσπαθήσει μόνος του να προστατεύσει το σπίτι, την επιχείρησή του, την οικογένειά του… Θα βρεθεί κατευθείαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής με την κατηγορία της αυτοδικίας.
Η Αστυνομία δεν μπορεί να μας προστατεύσει. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να μας προστατεύσει. Μόνοι μας δεν μπορούμε να προστατευτούμε. Που θα πάει λοιπόν ένας πολίτης να διεκδικήσει το δίκιο του; Στη μετά θάνατο επουράνια ζωή;
Για ποιο λόγο να πηγαίνουν οι Αστυνομικοί στην υπηρεσία τους έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού τους ότι μπορεί… να μην ξαναγυρίσουν ποτέ στο σπίτι και την οικογένειά τους;
Μέχρι πότε θα προστατεύονται οι παραβάτες, οι κλέφτες, οι δολοφόνοι και όχι οι εργαζόμενοι και οι νοικοκύρηδες σε αυτό το Κράτος; Ας ανοίξει επιτέλους αυτός ο διάλογος…