Μέχρι πότε και τι μπορεί να περιμένει η Ηλεία από τον κ. Μητσοτάκη;
Η πρόταση της κ. Γεννηματά για ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης.
Η καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε για μία ακόμα φορά την Ηλεία, αλλά και την Γορτυνία, άφησε πίσω της τα αποκαΐδια των 180 χιλιάδων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων, ελαιόδεντρων, αμπελώνων και άλλων καλλιεργειών, 1466 καμένα και πληγωμένα σπίτια και χιλιάδες ανθρώπων χωρίς ή με μειωμένο εισόδημα και χωρίς εργασία για τα επόμενα χρόνια.
Στους 16.567 υπολογίζει τους ανθρώπους που θα επηρεαστούν αρνητικά από τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στους Δήμους Αρχαίας Ολυμπίας, Πύργου και Γορτυνίας το Ευρωπαϊκό σύστημα «Κοπέρνικος», καθώς πέρα από την καταστροφή σε βασικές υποδομές και δίκτυα θα πληγούν και όσοι επαγγελματίες και επιχειρήσεις θα στερηθούν την πρώτη ύλη για τη λειτουργία τους, με κλασικό παράδειγμα τα ελαιοτριβεία.
Με δεδομένες τις ευθύνες της κυβέρνησης για τις παραλείψεις, την πρόληψη και την κατάσβεση και με αυταπόδεικτη την κατάρρευση του λεγόμενου “επιτελικού Κράτους” του κ. Μητσοτάκη, η Κυβέρνηση έριξε βάρος στα πρώτα μέτρα αρωγής και υποσχέθηκε αποζημιώσεις των πληγέντων, προκειμένου να αμβλύνει την οργή και την κριτική των πολιτών, που είδαν και έζησαν τον πύρινο όλεθρο.
Το μέγεθος της καταστροφής στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και οι επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων – όχι μόνο των περιοχών που καταστράφηκαν, αλλά και της ευρύτερης περιοχής- έφεραν και πάλι στην επιφάνεια την ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανασυγκρότησης της Ηλείας, που θα αναζωογονήσει την ελπίδα για τη δημιουργία συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης, νέων εισοδημάτων και ευκαιριών.
Πέρα από τις αναγκαίες αποζημιώσεις για την απώλεια του εισοδήματος, την κρατική αρωγή για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων κτιρίων και την ανασύσταση του φυτικού και ζωικού κεφαλαίου που χάθηκε, χρειάζεται πράγματι ένα οραματικό σχέδιο, που με επίκεντρο το πολιτιστικό μας απόθεμα του διδύμου Αρχαία Ήλιδα – Αρχαία Ολυμπία και τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας, θα αξιοποιήσει διαθέσιμους πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ, την ΚΑΠ και τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η Φώφη Γεννηματά, κατά την πρόσφατη επίσκεψη της στην Ηλεία και στις συναντήσεις που πραγματοποίησε στους Δήμους Αρχαίας Ολυμπίας και Πύργου, αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανασυγκρότησης και το εξειδίκευσε περαιτέρω κατά τη συζήτηση που η ίδια ζήτησε και έγινε στη Βουλή χθες. Έδωσε συγκεκριμένα το παράδειγμα της Αρχαίας Ολυμπίας, για το οποίο έχει μιλήσει πολλές φορές, με βάση το τρίπτυχο brand- location-product.
Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο και επεξεργασμένο σχέδιο, η υλοποίηση του οποίου μπορεί να ανατεθεί σε ειδική αναπτυξιακή εταιρεία, της Αυτοδιοίκησης, με τη συνέργεια των τοπικών κοινωνιών και των φορέων, καθώς το Μαξίμου Α.Ε. ένα και μόνο σκοπό υπηρετεί, την εξυπηρέτηση οικονομικών και κομματικών συμφερόντων.
Στο εύλογο παράπονο της Ηλείας -που προφανώς είχε μεταφερθεί στον κύριο Μητσοτάκη- ότι από τις εξαγγελίες του για σχέδιο ανασυγκρότησης της Εύβοιας απουσίαζε η Ηλεία, ο κ. Μητσοτάκης, κατά τη συζήτηση χθες στη Βουλή, αφού αναφέρθηκε και πάλι στο σχέδιο για την Εύβοια και τον κ. Μπένο, που όρισε ως συντονιστή, πρόσθεσε και το «η Ηλεία» αργότερα, ενώ στη δευτερολογία του απαντώντας στην κ. Γεννηματά αναγνώρισε πως έχει δίκιο για την Αρχαία Ολυμπία και σωστές προτάσεις.
Δηλαδή, σύμφωνα με τον κύριο Μητσοτάκη, η Ηλεία που έχει ακόμη ανοιχτές πληγές από τις φωτιές του 2007, τον σεισμό του 2008, που χτυπήθηκε και πάλι καταστροφικά, μπορεί να περιμένει. Μέχρι πότε άραγε;
Οι Ηλείοι όμως, πυρόπληκτοι και μη, που ζουν και υποφέρουν σε αυτόν τον τόπο, που υφίστανται άμεσα και έμμεσα τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών, δεν μπορούν να περιμένουν πότε ο κ. Μητσοτάκης θα ανακαλύψει τον “Μπένο της Ηλείας”, ούτε πολύ περισσότερο μπορούν να πιστέψουν εξαγγελίες παρόμοιες με του κ. Καραμανλή το 2007, που ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
Οι θεσμικοί τους φορείς, με πνεύμα συνεννόησης, ενότητας και αλληλεγγύης, πρέπει να κινητοποιήσουν τους πολίτες σε ένα μέτωπο διεκδίκησης και αποτελεσματικού αγώνα για το μέλλον και την προοπτική του τόπου, ώστε η καταστροφή να γίνει ευκαιρία που δεν πρέπει για μία ακόμα φορά να χαθεί.