Την αποχώρησή της από το Δ.Σ. της Δόξας ανακοίνωσε η Μαρίνα Πρίφτη, μετά από τέσσερα συνεχόμενα χρόνια ενασχόλησης με την ομάδα. Η Μαρίνα Πρίφτη, μπήκε στα διοικητικά πράγματα, σε μια δύσκολη περίοδο για την ομάδα, όταν και είχε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αλλάξει δυο φορές Πρόεδρο και προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό της στην Α1 κατηγορία, μετά από μια πορεία τεσσάρων ετών στις εθνικές κατηγορίες, αλλά και συνάμα έναν οικειοθελή υποβιβασμό, ο οποίος όπως έμελλε να αλλάξει πολλά στην ομάδα.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, η Δόξα έφτασε δυο φορές πολύ κοντά στην κατάκτηση του τίτλου και την επάνοδο. Τη μια φορά έχασε στους τελικούς των Πλέι Οφ από τη Νίκη Τραγανού, ενώ φέτος, ήταν ίσως η στιγμή που με τις μεγαλύτερες αξιώσεις είχε μπει στη διεδκίκηση της ανόδου. Ωστόσο ο κορωνοϊός και η πρόωρη διακοπή του Πρωταθλήματος, άφησε την προσπάθεια στη μέση, αλλά και ένα αναπάντητο ερώτημα, αν τελικά η Δόξα θα μπορούσε να κατακτήσει τον τίτλο. Έναν τίτλο, τον οποίο όλοι στη διοίκηση της Δόξας ήθελαν όσο τίποτε άλλο, σαν επιβράβρευση της προσπάθειας αυτής. Κατά τη χθεσινή αποχειρετιστήρια συγκέντρωση στο γήπεδο της Δόξας, η Μαρίνα Πρίφτη ανακοίνωσε στο ποδοσαιρικό τμήμα την αποχώρησή της, ενώ προχώρησε και σε μια δήλωση, μέσα από την οποία περιγράφει τους λόγους αυτής της απόφασής της:
“Η αποχώρησή μου από το Δ.Σ. της Δόξας, οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, αλλά και σε λόγους που σχετίζονται με τον χρόνο που αφιέρωνα για την ομάδα. Διότι εκτός από τα χρήματα τα οποία έπρεπε να καταβάλλω μηνιαία για τη συμμετοχή μου στο Δ.Σ., αφιέρωνα ατελείωτες ώρες να τρέξω ώστε να εξασφαλίσουμε τα υπόλοιπα χρήματα ώστε να καλυφθεί ο προϋπολογισμός. Χρήματα τα οποία έφταναν μέχρι και το 70% των συνολικών ετήσιων εξόδων της Δόξας.
Με αυτά θέλω να υπογραμμίσω τη σημασία που έχει για την επόμενη μέρα της ομάδας, να υπάρξει ένα νέο Δ.Σ., ισχυρό, με νέα πρόσωπα, αλλά και άνθρωποι οι οποίοι με την αγάπη για την ομάδα, θα τη βοηθήσουν να προχωρήσει. Το να μετέχεις στη διοίκηση, συνεπάγεται μια ευθύνη, ένα μεγάλο βάρος, εάν θέλεις να λειτουργούν όλα άψογα και να έχεις συνέπεια απέναντι σε εκείνους με τους οποίους συνεργάζεσαι.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια στα οποία συμμετείχα στη διοίκηση, πλάι στον Πρόεδρο, τον κ. Μιχαλόπουλο, αλλά και με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ., αγωνιστήκαμε για να μπορέσει η Δόξα να έχει μια παρουσία ανάλογη της ιστορίας της. Σε μια περίοδο στην οποία η ομάδα προερχόταν από μια οικειοθελή αποχώρηση από τις εθνικές κατηγορίες, στο τοπικό Πρωτάθλημα θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον παρουσία που της άρμοζε, πάντα πρωταγωνίστρια. Η Νέα Μανολάδα μπορεί να μην είναι μια μεγάλη πόλη, αλλά στην Ηλεία, είναι το χωριό με τη μεγαλύτερη παραγωγική βάση ετησίως, πράγμα που σημαίνει ότι η ομάδα του, δεν μπορεί να είναι κομπάρσος, παρά μόνο πρωταγωνίστρια.
Φέτος, είχαμε φτάσει στην κορύφωση αυτής της τετραετούς προσπάθειας. Μιας προσπάθειας η οποία περιμέναμε να επιβραβευθεί με έναν τίτλο. Είτε το Πρωτάθλημα, είτε το Κύπελλο, είτε ακόμα και το νταμπλ. Ο στόχος της κατάκτησης τίτλων, θα ήταν για μας μια ηθική επιβράβευση και τίποτα περισσότερο, καθώς από μόνοι μας, δεν θα μπορούσαμε να εγγυηθούμε τη συμμετοχή της ομάδας στη Γ΄ Εθνική.
Τελικά, ο κορωνοϊός δεν μας επέτρεψε να έχουμε την ευκαιρία. Παρά ταύτα, δείξαμε μέσα από την πορεία μας ότι μπορούσαμε να πετύχουμε τα πάντα. Απέναντι σε ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών, με φανέλα και ιστορία, στο Κύπελλο, απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους στο Πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας, επίσης με βαριά ονόματα, η Δόξα μας ήταν πρωταγωνίστρια και μας έκανε όλους περήφανους. Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα πετυχαίναμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος αυτό το όμορφο ταξίδι μας. Δυστυχώς, πάνω που η ομάδα μας είχε φορμαριστεί και έμπαινε στην τελική ευθεία με τις καλύτερες προϋποθέσεις, η σεζόν διακόπηκε.
Νιώθω περήφανη γι΄αυτά που πετύχαμε όλοι μαζί.
Ο κόσμος που μας ακολούθησε, η διοίκηση, η τεχνική ηγεσία, οι παίκτες, οι οικογένειες των παικτών. Αυτοί που είμαστε, είμαστε από την αρχή μέχρι το τέλος, μια οικογένεια. Όπως και σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, είχαμε ελάχιστες αλλαγές σε πρόσωπα. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε πάνω απ’ όλα μια οικογένεια και τα όποια προβλήματα, λύνονταν εσωτερικά. Και προχωρούσαμε μπροστά.
Η Δόξα πρέπει να συνεχίσει. Και αυτό όχι επειδή το λέω εγώ, η Μαρίνα Πρίφτη. Αλλά επειδή το λέει η ιστορία και η φανέλα της. Θα βρίσκομαι όσο μπορώ κοντά σε όποια προσπάθεια, όμως θα πρέπει να ενσωματωθούν νέα πρόσωπα, να υπάρξει νέα οικονομική ώθηση, όσοι αγαπούν την ομάδα να σταθούν δίπλα της, επειδή δεν περισσεύει κανένας.
Το ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να προσφέρω κάποια χρήματα και κάποιον από τον χρόνο μου, δίνοντας προτεραιότητα στο μέλλον των παιδιών μου, δεν σημαίνει ότι η Δόξα πρέπει να σταματήσει να πρωταγωνιστεί και απλώς να περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου. Ελπίζω πολύ σύντομα να βρεθεί η λύση και να προχωρήσει η ομάδα όπως της αρμόζει, πάντα πρωταγωνίστρια.
Εξάλλου αυτό που συνηθίζουμε στη Νέα Μανολάδα να λέμε για την ομάδα, είναι τρεις λέξεις
Δόξα είναι κύριοι..!».
Σ. Φραγκογιαννόπουλος
