Δεν πρέπει να παλεύουμε μεταξύ μας, πρέπει να παλεύουμε για τις ιδέες μας.
Με ποια κριτήρια θα ψηφίσουμε στις επερχόμενες εκλογές;
Το βασικό ερώτημα θεωρώ πως είναι και θα έπρεπε να είναι ένα και απλό. Είμαστε ευχαριστημένοι με την εικόνα του Δήμου μας, της πόλης μας, των χωριών μας; Είμαστε ευχαριστημένοι με το δεδομένο πλαίσιο ζωής μας; Θα δεχθούμε την μοίρα μας άκριτα και ανεξέταστα; Και αν ορισμένοι από εμάς είναι ικανοποιημένοι, διακρίνουμε ωστόσο πλαίσια βελτίωσης και αν ναι τι κάνουμε γι’ αυτό;
Η πολιτική ένταση στην πόλη έχει αυξηθεί σε σημείο που έχουμε ξεχάσει πως η ελευθερία ως ηθικό και πολιτικό αγαθό πραγματώνεται μόνο στα πλαίσια μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας η οποία είναι ένα από τα ευφυέστερα κατορθώματα της ανθρωπότητας. Αλλοίμονο αν φτάσουμε σε σημείο να μην τολμάμε να κρίνουμε και να επικρίνουμε την παρούσα δημοτική αρχή, να διστάζουμε να εκφράζουμε ελεύθερα την άποψή μας και να αναζητούμε την αλήθεια για τα πεπραγμένα της φοβούμενοι μη θέσουμε σε κίνδυνο την δουλεία μας ή μην μας κανιβαλίσουν. Γιατί μόνο σε μια χωλαίνουσα ή παράλυτη δημοκρατία η πολιτική εξουσία ενοχλείται από το φως της αλήθειας, όπως «οι κλέφτες από την πανσέληνο ή οι ληστές από την αστυνομία».
Ο απερχόμενος Δήμαρχος διοικεί τον Δήμο εδώ και 20 χρόνια, για άλλους πετυχημένα για άλλους καταστροφικά. Δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω μάθημα στους συμπολίτες μου, όλοι έχουμε μάτια και βλέπουμε. Ένας Δήμαρχος που πράγματι εγκατέλειψε επί τοις ουσίας την εργασία του και είναι κατά κύριο επάγγελμα Δήμαρχος, αφοσιώθηκε σε αυτό. Ένας Δήμαρχος που είχε στην κυριολεξία άπλετο χρόνο να υλοποιήσει το οποίο όραμά του για την πόλη και βέβαια η εικόνα της πόλης μας σήμερα, το σημείο που έχει φτάσει ο Δήμος μας σήμερα είναι το αποτέλεσμα των 20 ετών Δημαρχίας του. Έδωσε ως Δήμαρχος αυτό που είχε να δώσει. Δοκιμάστηκε 20 χρόνια και αυτός είναι. Μέχρι εδώ μπορεί να φτάσει τον Δήμο μας. Το ερώτημα λοιπόν επανέρχεται μας φτάνει;
Και όλη αυτή η εμμονή με την εξουσία, πηγάζει από ειλικρινές ενδιαφέρον για το Δήμο ή από την αναπόφευκτη μέθη της εξουσίας που μολύνει ακόμα και τους πιο ενάρετους;
Η ιστορία έχει αποδείξει πως πρόσωπα που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας μέθυσαν από την ισχύ της, την καταχράστηκαν και οδηγήθηκαν νομοτελειακά στην ελεύθερη πτώση, θυμίζοντάς μας από τη μυθολογία το αλαζονικό πέταγμα του Ίκαρου στα ύψη, ξεχνώντας όμως τα κέρινα φτερά του και την προτροπή- υπενθύμιση του αρχαίου Αγάθωνα (450-400 π.Χ.) ότι «ουκ αεί άρχει» (Δεν θα κυβερνά αιωνίως). Τα ύψη ζαλίζουν και το ψυχικό σοκ που δοκιμάζει ένας τέτοιος πολιτικός που κυβερνά επί 20 χρόνια, όταν έρχεται η ώρα να αποχωρήσει και να δώσει το τιμόνι σε νέα δημοτική αρχή είναι τεράστιο. Για τον μεθυσμένο με την εξουσία άνθρωπο το να αφήσει την καρέκλα φαντάζει εξωφρενικό και αποτρόπαιο, γι’ αυτό όχι μόνο δεν παραιτείται, αλλά εκλαμβάνει την προσπάθεια των πολιτικών του αντιπάλων ως «συνωμοσία» ευτελών εχθρών του, ως πολιτικό «πραξικόπημα» και ως πολιτικό «κανιβαλισμό». Δυστυχώς μετά το πρώτο σοκ αρχίζει η απέλπιδα προσπάθεια της πολιτικής επιβίωσης, η σύγχυση φρενών, η κοινωνική και ηθική κατρακύλα, η ελεύθερη πτώση.
«Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή.» έλεγε ο Φρήντριχ Νίτσε, διαφορετικά κινδυνεύει να επαληθευτεί με τον πιο δραματικό τρόπο η θέση του Σαιν Ζυστ: «Όλες οι τέχνες γέννησαν αριστουργήματα, μόνο η τέχνη της πολιτικής γέννησε τέρατα»
Καλώ όλους τους συνυποψήφιους μου από όλες τις παρατάξεις να αντιληφθούν την σοβαρότητα, το χρέος τους και το βάρος του νέου τους ρόλου αφού αποφάσισαν να εισέλθουν στον στίβο της πολιτικής και να επικρατήσει ομόνοια γιατί οι Δημότες στους οποίους απευθυνόμαστε αγωνιούν και προσδοκούν από εμάς την βελτίωση της ζωής τους και του Δήμου μας.
Οι εξυπνακισμοί και οι τραμπουκισμοί δεν έχουν θέση σε σοβαρούς και πολιτισμένους ανθρώπους. Φίλοι συνυποψήφιοι δεν πρέπει να παλεύουμε μεταξύ μας, πρέπει να παλεύουμε για τις ιδέες μας!
Μάκης Παπαγιαννόπουλος
Δικηγορος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ήλιδας
