Πέρασαν δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από τότε που ο Ολυμπιακός Ζαχάρως αγωνίστηκε σε εθνική κατηγορία. Δεκαεφτά από τότε που κατέκτησε το τοπικό Πρωτάθλημα Ηλείας. Σχεδόν δυο δεκαετίες, στις οποίες το «καμάρι» της νότιας Ηλείας ζούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φτάνοντας μέχρι και τον υποβιβασμό του στις μικρότερες κατηγορίες, ενώ χρειάστηκε με νέο καταστατικό να κάνει restart από τη χαμηλότερη κατηγορία.

Φέτος, επιχειρεί να επιστρέψει στο προσκήνιο, αρχικά με την είσοδό του στα Πλέι Οφ. Πώς τα φέρνει η μοίρα, το ερχόμενο Σάββατο, σε ένα κομβικής σημασίας παιχνίδι για την τετράδα, υποδέχεται τα Μακρίσια, του άλλοτε εμβληματικού προπονητή του, του καταγόμενου από τη Ζαχάρω, Άρη Ρουμελιώτη, του ανθρώπου με τον οποίο σημείωσε τις τελευταίες μεγάλες διακρίσεις, όντας στον πάγκο του Ολυμπιακού επί σειρά ετών.

Στη Ζαχάρω, επικρατεί ικανοποίηση για την πορεία, «ξεσηκωμός» για το παιχνίδι του Σαββάτου, αλλά και προσμονή, να συνεχίσει η ομάδα του Σταύρου Μεντή, στο δρόμο που χάραξε στα τελευταία παιχνίδια. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αυτή τη φορά, είναι αισιόδοξοι ότι η ομάδα θα μπορέσει να μπει στην προνομιούχο τετράδα, που δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσει την άνοδο στη Γ΄ Εθνική. Η είσοδος στην πρώτη τετράδα αποτελεί και τον βασικό στόχο, αν και επειδή τρώγοντας έρχεται η… όρεξη, η απόσταση των τεσσάρων βαθμών από την κορυφή πριν ακόμα βγει ο γύρος είναι ασήμαντη. Στη Ζαχάρω μάλιστα, ήδη σχεδιάζουν ενίσχυση της ομάδας στις θέσεις που θα κριθεί ότι είναι απαραίτητο, προκειμένου η ομάδα να γίνει ακόμα περισσότερο ανταγωνιστική. Πάνω απ’ όλα, γνωρίζουν ότι η επιτυχία τους θα είναι να ξαναφέρουν τον κόσμο της περιοχής στο γήπεδο, πράγμα το οποίο αρχίζει και συμβαίνει, εξαιτίας της πορείας. Και παράλληλα, να αφυπνίσουν τους πάντες που κινούνται γύρω από την ομάδα, να αντιληφθούν ότι τα «πέτρινα» τελευταία χρόνια ανήκουν στο παρελθόν και ο Ολυμπιακός μπορεί ξανά να πρωταγωνιστεί στο ηλειακό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.