Η 30η επέτειος σήμερα, 27 Μαΐου, από την ιστορική άνοδο του Πανηλειακού στη Γ΄ Εθνική, την πρώτη άνοδο που πήραν οι Ερυθρόλευκοι επί των ημερών του Σάκη Σταυρόπουλου. Την απαρχή μιας ιστορικής πορείας που κορυφώθηκε με τη συμμετοχή της ομάδας στην Α΄ Εθνική. Το ilia.news, επιχειρεί να θυμηθεί ορισμένες από τις στιγμές εκείνης της ανόδου, γυρίζοντας πίσω στο 1990 με τη βοήθεια του ανθρώπου ο οποίος έβαλε τη σφραγίδα του σε εκείνο το κρίσιμο ματς απέναντι στο Πάτραι, τον Βασίλη Λυρή, έναν Ηλείο ποδοσφαιριστή Α΄ Εθνικής, τον οποίο ο Σάκης Σταυρόπουλος κατάφερε να φέρει τον Γενάρη εκείνου του έτους στον Πανηλειακό και τη Δ΄ Εθνική.
Του Σοφοκλή Φραγκογιαννόπουλου
Ο Βασίλης Λυρής, θυμάται σήμερα εκείνο το παιχνίδι, ένα παιχνίδι το οποίο θα έκρινε τον τίτλο. Ήταν ένα παιχνίδι δίχως “αύριο”, καθώς ήταν η τελευταία αγωνιστική του Πρωταθλήματος. Βεβαίως, εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Πανηλειακός ακόμα και με ισοπαλία θα έκοβε πρώτος το νήμα, καθώς προηγούνταν με ένα βαθμό στη βαθμολογία. Για να σας βάλουμε καλύτερα στο πνεύμα εκείνης της εποχής, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τότε η νίκη δεν έδινε τους τρεις βαθμούς που δίνει σήμερα, αλλά δυο βαθμούς. Συνεπώς, οι 63 βαθμοί με τους οποίους τερμάτισε ο Πανηλειακός (έναντι 60 των Πατρών) , δεν αποτυπώνουν με σημερινά μεγέθη την πορεία εκείνη σε ένα Πρωτάθλημα «μαραθώνιο» είκοσι ομάδων, που θύμιζε κατά πολύ ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όχι ένα από τα σημερινά ελληνικά των λίγων ομάδων.
«Ο Σταυρόπουλος με κατέβασε τρεις κατηγορίες κάτω»
Ο Βασίλης Λυρής, ένας παίκτης ο οποίος είχε την τύχη με τον Πανηλειακό να παίξει όλες τις κατηγορίες, από τη Δ΄ Εθνική μέχρι την Α΄ Εθνική, θυμάται για εκείνη τη σεζόν:
«Πήγα τον Δεκέμβρη του 1989 από τον Εθνικό Πειραιά και πήγα στη Δ΄ Εθνική. Ο Σταυρόπουλος με κατέβασε τρεις κατηγορίες. Βέβαια ήταν κι άλλοι αξιόλογοι παίκτες. Ο Ρότσα, ο Κατσικογιάννης, ο Τασσόπουλος, ο Κλης, ο Παπαδόπουλος. Όλοι παίκτες Α΄ Εθνικής. Ακόμα και ο Ρούσσος, είχε ξεκινήσει από τον ΠΑΟΚ. Διαφορετικά δεν κατέβαινα, γιατί είχα προτάσεις από μεγαλύτερες κατηγορίες. Όμως πείστηκα για το εγχείρημα. Με έπεισε ο Σταυρόπουλος ότι κάτι καλό γίνεται».
«Είχαμε μεγάλη εμπειρία σαν μονάδες»
Όταν μιλάμε για τον Βασίλη Λυρή, μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος αν και κατάγεται από την Ηλεία και συγκεκριμένα την Κρέστενα, εκείνη την εποχή είχε φύγει για την Αθήνα και είχε διαγράψει σπουδαία καριέρα στην Α΄ Εθνική, ιδιαίτερα με τη φανέλα του Εθνικού Πειραιά. Έφυγε 18 χρονών από τον Ξενοφώντα και πήγε στους ερασιτέχνες του Απόλλωνα, βάζοντάς τον ο Βεσελίνοβιτς στην πρώτη ομάδα. Δόθηκε στον Ολυμπιακό Λουτρακίου και μετά έπαιξε δυόμισι χρόνια στον Εθνικό Αστέρα, πριν πάει στον Εθνικό, στον οποίο έπαιξε πέντε χρόνια. Και βέβαια όταν μιλάμε για Εθνικό, δεν μιλάμε για την ομάδα που ξέρουμε σήμερα, αλλά για μια πανίσχυρη και ιστορική ομάδα η οποία αγωνιζόταν ανελλιπώς στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνεπώς, για έναν παίκτη με τις παραστάσεις του Λυρή, όπως και των υπόλοιπων παικτών που είχε μαζέψει ο Σάκης Σταυρόπουλος, ήταν λογικό να μην υπάρχει φόβος:
«Με το Πάτραι ήταν γερή η κόντρα μας. Και να σας πω την αλήθεια, είμαστε παιδιά με εμπειρίες. Μη λέμε υπερβολές. Μπορεί ο Λάκης (σ.σ. Αθανασόπουλος) και Παναγιωτονάκος να ήταν πιτσιρικάδες, αλλά είχαμε εμπειρία σαν ομάδα. Βέβαια το ποδόσφαιρο είναι πάντα ποδόσφαιρο. Και μέχρι να μπει το δικό μου του γκολ, μας δυσκόλεψαν. Είχαν χάσει δυο κλασικές ευκαιρίες. Όλη η ιστορία σε εκείνο το ματς ήταν το πρώτο γκολ. Νομίζω ένα από τα καλύτερα που έχω βάλει».
«Τέσσερις χιλιάδες κόσμος από το πρωί στο ξενοδοχείο»
Ο κόσμος που παρακολούθησε εκείνο το ματς, ίσως δεν μαζεύτηκε ποτέ ξανά, ούτε ακόμα και στην Α΄ Εθνική. Μάλιστα, η 27η Μαΐου του 1990, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων των πυργιωτών:
«Το θέμα είναι ότι ήταν ωραία χρόνια και ανεπανάληπτα. Δεν… υπήρχε αυτό που έζησα στον Πανηλειακό. Μην με τρελαίνεστε, σήμερα δεν… πάω στο γήπεδο. Δεν λέω, έχω παίξει και μπροστά σε εξήντα χιλιάδες κόσμο με τον Εθνικό, όμως η ιστορία με τον Πανηλειακό ήταν διαφορετική. Ένας νομός ξεσηκωμένος. Το γήπεδο ήταν γεμάτο, γύρω-γύρω κάτω. Και στα κάγκελα κρέμονταν πόδια. Λέγεται ότι ήταν δεκαπέντε χιλιάδες. Εκτιμώ εγώ ότι ήταν περισσότεροι. Εκείνη τη σεζόν γενικά είχαμε κόσμο. Θα σας πω μόνο ότι το πρωί, έξω από το ξενοδοχείο, είχε τρεις-τέσσερις χιλιάδες κόσμο. Το ξενοδοχείο ήταν το Ιόνιο. Και είχε τρακτέρ, αγροτικά, φρέζες μαζεμένα. Έμοιαζε απίστευτο, αλλά ήταν πραγματικό».
«Ο Μύρτσος μου έδωσε συγχαρητήρια»
Αυτό που ακολούθησε, ήταν ένα πραγματικό πανηγύρι. Ο Βασίλης Λυρής θυμάται το πρώτο γκολ, αλλά και τη συνέχεια. Μάλιστα ήταν ο ίδιος που σημείωσε και το τέταρτο:
«Το γήπεδο ήταν ξερό. Ο Κλης έκανε χαμηλή σέντρα από δεξιά και έφυγα με κεφαλιά ψαράκι στο πρώτο δοκάρι, για να στείλω τη μπάλα στο απέναντι γάμα. Όλο αυτό στην εστία των αποδυτηρίων. Ο Μύρτσος, που ήταν τερματοφυλακάρα, δεν το… είδε. Ήρθε και μου έδωσε συγχαρητήρια. Το πρώτο μέρος έληξε 3-0. Το τέταρτο το έφαγαν σχεδόν από τη σέντρα. Από τον πάγκο των φιλοξενούμενων. Όπως κάθεσαι στα δημοσιογραφικά, στο δεξί σου χέρι., Είδα τον Μύρτσο που έβγαινε και τον πλάσαρα ψηλοκρεμαστά».
Ο Βασίλης Λυρής, με τον Κώστα Κολοσκόπη, όταν πια ο Πανηλειακός είχε φτάσει στην Α΄ Εθνική.