ΚΥΡΙΑΚΗ ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ! OI ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ… ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΚΤΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ;
Αγαπητοί μου φίλοι και χριστιανοί μου ευλογημένοι, για 3η συνεχή Κυριακή οι Ιεροί Ναοί μας δεν λειτούργησαν και είναι πλεόν ερμητικά κλειστοί, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Όμως το χειρότερο από όλα είναι ότι όταν ανοίξουν συν Θεώ από την προσεχή Κυριακή των Βαϊων (11 Απριλίου) και πάλι τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα τόσο για εμάς τους Κληρικούς που θα λειτουργούμε χωρίς ποίμνιο και μάλιστα «κεκλεισμών των θυρών», (πρέπει βεβαίως για το καλό μας όλοι να συμμορφωθούμε με τις αποφάσεις της Εκκλησίας και της Πολιτείας, τηρώντας τις αποφάσεις με θρησκευτική ευλάβεια και μέχρι κεραίας…), αλλά πολύ περισσότερο για τους ευλαβείς και φιλέορτους Χριστιανούς μας τα πιστά μέλη της Εκκλησίας μας, τα οποία δεν θα μπορούν δυστυχώς να επιτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα αυτές τις άγιες ημέρες, αλλά ούτε να βιώσουν τα μεγάλα και ένδοξα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα!
Αυτή όντως η ζοφερή συγκυρία είναι για όλους μας νομίζω μια καλή ευκαιρία… προκειμένου να αναλογισθούμε τι Θείο θησαυρό πολύτιμο και αδαπάνητο… είχαμε και τον παραμερίσαμε όλα αυτά τα χρόνια για άλλα πράγματα ανούσια, εφήμερα καθώς επίσης ανώφελα στην ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Γι αυτό λοιπόν αγαπητοί μου, ξεπερνώντας σύντομα και άλυπα πρώτα ο Θεός αυτή την δοκιμασία της πανδημίας του κορωνοϊού, μένοντας όλοι στα σπίτια μας κάνοντας υπακοή στην Εκκλησία διότι η υπακοή είναι Ζωή, ενώ ο η Παρακοή είναι Θάνατος όπως λένε οι Ιεροί Πατέρες και όχι εγώ… ας κάνουμε μία νέα αρχή στην προσωπική μας ζωή, στην σχέση με τους συνανθρώπους μας αλλά πολύ περισσότερο ας αναθεωρήσουμε επιτέλους την αληθινή και ουσιαστική μας πνευματική σχέση με τον αληθινό Θεόν καθώς επίσης και την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία Του!
Βεβαίως αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου, ο Χριστός δεν έχει την ανάγκη μας, αλλά εμείς έχουμε τη δική Του! Το βλέπομε άλλωστε αυτές τις δύσκολες ημέρες της πανδημίας, πόσο ανάγκη έχουμε την παρουσία Του αναζητώντας γοερά και ιεροκρυφίως, να μας βοηθήσει και να μας απαλλάξει όσο ποιο γρήγορα γίνεται και ανώδυνα… Παράλληλα όμως γεννάται το ακόλουθο ερώτημα, γιατί δεν εκκλησιαζόμαστε; Πρέπει να μας βρει πρώτα μία συμφορά και δοκιμασία για να αναζητήσουμε τον αληθινόν Θεόν και να τον λατρεύσουμε; Πράγματι είναι θλιβερό να βλέπουμε ερειπωμένους ναούς από την απουσία των μελών της εκκλησίας. Μέλη της, με τη σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος να χαλαρώνουμε σε τέτοιο μέγιστο βαθμό!
Ενώ στα υλικά αγαθά της εφήμερης ζωής κατορθώνουμε τα ακατόρθωτα. Σε χορούς και διασκεδάσεις τρέχουμε με ιδιαίτερη επιθυμία, αλλά και ότι «σκουπίδι» αιωρείται στη πορεία μας, το κυνηγάμε κολλώντας σαν στρείδι πάνω του.Απολαμβάνουμε τις αισχρολογίες και απαράδεκτες εικόνες των ηθοποιών, ευτελή τραγούδια και άλλες ανάλογες παροχές υπηρεσιών χωρίς καν να βαρυγκωμούμε. Ενώ όταν μιλάει ο Θεός, τότε αδιαφορούμε με το να χασμουριόμαστε, να ξυνόμαστε, να ζαλιζόμαστε και άλλα ανάλογα φαινόμενα.Παρατηρείται επίσης σε γήπεδα και ιπποδρόμους, μολονότι δεν υπάρχει στέγη ώστε να παρέχεται η ανάλογη προστασία από κρύο, ζέστη και βροχή, τρέχουμε με ιδιαίτερο μεράκι και πάθος…
.
Ενώ όταν πρόκειται να προσέλθουμε στην εκκλησία, τότε όλα μας φαίνονται δύσκολα. Οι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας έχυσαν το αίμα τους για την Αλήθεια και θυσίασαν τη ζωή τους για το Χριστό, σε αντίθεση με μας που συνεχίζουμε με αμείωτους ρυθμούς να αναζητούμε αδικαιολόγητες δικαιολογίες….. Ο Κύριος από την Αγάπη Του για μας, κατέβηκε στη γη, πέθανε για χάρη μας, και συνεχίζει κάθε Κυριακή να στέκεται στην πόρτα του ναού, να μας καλεί με αλλεπάλληλα χαρμόσυνα κτυπήματα της καμπάνας, ενώ εμείς για μια ακόμη φορά συνεχίζουμε να παραμένουμε παγεροί και αδιάφοροι…. Κι αν κάποτε μας ενοχλήσει για λίγο η συνείδησή μας, τότε πηγαίνουμε με αργούς και νωχελικούς ρυθμούς προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας μη βλέποντας την ώρα πότε θα τελειώσει… Ενώ σε άλλα κοινωνικά γεγονότα όπως το θέατρο, τον κινηματογράφο, το γήπεδο, τις δεξιώσεις και άλλα πολλά κοσμικά γεγονότα, πηγαίνουμε όχι μόνο από την έναρξή τους, αλλά αρκετή ώρα πιο πριν. Γιατί άραγε…..;
Δυστυχώς, θυσιαζόμαστε για τα πρόχειρα και εφήμερα πράγματα της ζωής μας, ενώ για την ουσία της ζωής, την αιωνιότητα της ψυχής μας, δεν κάνουμε απολύτως τίποτε! Είναι καιρός πλέον να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα της ζωής και ποτέ δεν είναι αργά να αναζητήσουμε το δρόμο για τη σωτηρία της ψυχής μας. Και όμως, ποτέ δεν είναι αργά, είναι καιρός να οργανωθούμε σύμφωνα με το θέλημά Του και παράλληλα να πάμε στη Εκκλησία, για να δούμε το διάβολο να νικιέται, τον Άγιο να Νικάει, το Θεό να Δοξάζεται και την Εκκλησία μας να Θριαμβεύει!
Ας κάνουμε λοιπόν όλοι μαζί μία νέα αρχή όταν και πάλι ανοίξουν οι Ιεροί Ναοί μας και σημάνουν οι καμπάνες της «λευτεριάς» από την πανδημία του κορωνοϊού, Κλήρος και Λαός να γεμίσουν και να μην αδειάσουν ποτέ άλλοτε οι Εκκλησίες μας, διότι αγαπητοί μου τελικά: «εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει Σωτηρία!».
ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ! ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ Ι. Ν. ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΥΡΓΟΥ
