Η διαδρομή σου και η πορεία σου στη ζωή ήταν φάρος έμπνευσης για μένα. Ήσουν η αιτία να αγαπήσω το Δημοτικό Ραδιόφωνο Αμαλιάδας, την Κουρούτα, τα δημοτικά πράγματα στο Δήμο που τόσο αγάπησες.

Μέχρι την τελευταία στιγμή το μυαλό σου ήταν στο Ραδιόφωνο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ που με πήρες τηλέφωνο στην εκδήλωση που ήσουν τιμώμενο πρόσωπο, με τα υπόλοιπα δημοτικά ραδιόφωνα της Χώρας, σε έβαλα σε ανοιχτή ακρόαση και ακούστηκες σε όλους τους φίλους σου. Που παρέδωσα την τιμητική πλακέτα της εκδήλωσης στον εγγονό σου Σπύρο.

Δεν θα ξεχάσω που πριν φύγω για Τορόντο ήρθα σπίτι σου να σε χαιρετήσω, τότε μιλήσαμε για τελευταία φορά. Και πάλι μου μιλούσες για το Ραδιόφωνο της Αμαλιάδας. Ήσουν τόσο χαρούμενος. Θυμάμαι όταν βγήκα Δημοτικός σύμβουλος με έπεισες να μπω πρόεδρος στο Ραδιόφωνο της Αμαλιάδας, μόνο εσύ θα με έπειθες με το πάθος σου και την αγάπη σου.

Είναι τιμή μου που σε γνώρισα και που μου έδωσες τη σπίθα να εργαστώ και γω στα δικά σου οράματα.   Να ξέρεις Σπύρο ότι παραμένεις ζωντανός. Θα σε μνημονεύουμε, θα σε ευγνωμονούμε συνεχώς. Στα ερτζιανά που αγάπησες το όνομα σου, θα υπάρχει αιώνια.

Στην Αμαλιαδα τα έργα σου και η παρακαταθήκη σου θα είναι η βάση για τις επόμενες γενιές.

Τα συλλυπητήριά μου στη σύζυγο, τα παιδιά και τους συγγενείς του Σπύρου μας. Αιώνια σου η μνήμη.

Ανδρέας Παπαδάκος