Ήταν ο άνθρωπος που κρατούσε τη μπαγκέτα του φετινού Αίαντα, της καλύτερης και πιο πλήρους ομάδας των τελευταίων ίσως είκοσι χρόνων στη Γαστούνη. Το δημιούργημά του, φιλοδοξούσε να ξεπεράσει και εκείνο το δικό του, την ομάδα του 2004-05. Συνολικά, ήταν μια από τις ολοκληρωμένες και άρτιες δουλειές ομάδες που παρουσίασε στην προπονητική του καριέρα, μια ομάδα για την οποία φιλοδοξούσε να αγγίξει την τελειότητα. Και είχε δεκατρία παιχνίδια μπροστά του, με τις πιο ισχυρές ομάδες της Ηλείας, να το κάνει, να πάρει τον τίτλο αήττητος και να φτάσει σε έναν Τελικό Κυπέλλου με τη Βάρδα του Μίκι Τσίρκοβιτς. Ο κορωνοϊός όμως είχε… άλλα σχέδια!
Του Σοφοκλή Φραγκογιαννόπουλου
Αυτός ο Αίας, δεν μπόρεσε να δώσει στο γήπεδο τα διαπιστευτήριά του. Στέρησε από τον προπονητή να δει τη δουλειά του στα παιχνίδια για τα οποία προοριζόταν, στέρησε από τους παίκτες και τη διοίκηση αυτή τη χαρά, αλλά πάνω απ΄όλα στέρησε από τον κόσμο της Γαστούνης τη συγκίνηση αυτών των παιχνιδιών. Ένας κόσμος, ο οποίος φέτος «ξύπνησε» και έγινε ο δωδέκατος παίκτης του Αίαντα, εντός και εκτός έδρας, θυμίζοντας αλήστου μνήμης εποχές. Τουλάχιστον, η απόφαση της ΕΠΟ να προβιβάσει τους πρώτους, επιβράβευσε αυτή τη συλλογική προσπάθεια, τα χρήματα της διοίκησης, τη δίψα των φιλάθλων, τα ποτάμια ιδρώτα που έχυσαν οι ποδοσφαιριστές από τις 5 Αυγούστου, όταν και κάτω από συνθήκες καύσωνα ξεκίνησαν την προετοιμασία τους, άλλοτε στο γήπεδο της Γαστούνης, άλλοτε στα Καβάσιλα και άλλοτε στο Παλαιοχώρι.
Ο «μαέστρος» του φετινού Αίαντα, Θοδωρής Ανδριόπουλος, μιλάει για τη σεζόν που τελείωσε πρόωρα και σχετικά άδοξα, για το αήττητο, για τις επιτυχίες σε Αμαλιάδα, Κρέστενα, Σαβάλια και Τραγανό, για τη «μάχη» τίτλου απέναντι στη Δόξα Νέας Μανολάδας, αλλά και για έναν πολυαναμενόμενο Τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Παμβουπρασιακό του Μίκι Τσίρκοβιτς, ο οποίος δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα γινόταν (υπήρχαν πρώτα οι δυο Ημιτελικοί με τη Δόξα), αλλά και ακόμα αν γινόταν, ποια θα ήταν η τελική του έκβαση.
Ο Θοδωρής Ανδριόπουλος, ο οποίος στο ποδόσφαιρο έχει πανηγυρίσει ανόδους και επιτυχίες με την Παναχαϊκή, με τον Πανηλειακό, με τον Αστέρα αργότερα ως προπονητής, μιλάει για τη χαμένη μαγεία του ποδοσφαίρου, αυτή για την οποία όλοι ζούσαν και ανέμεναν στη Γαστούνη από το ξεκίνημα της σεζόν:
«Μπορεί να πετύχαμε τον στόχο μας, αλλά δεν γευτήκαμε τη χαρά. Τα πρωταθλήματα γιορτάζονται στα γήπεδα. Ο ιός μας στέρησε να πανηγυρίσουμε το Πρωτάθλημα στο γήπεδο. Θεωρώ όμως ότι είμαστε άξιοι πρωταθλητές. Αυτό το δείχνουν τα στατιστικά. Και σε γκολ και σε παιχνίδια. Είμαστε μια ομάδα η οποία σχεδιάστηκε για το Πρωτάθλημα. Αυτό δεν το κρύψαμε ποτέ από την αρχή. Στην πορεία έβαλα και μεγαλύτερους στόχους. Να μην δεχθούμε πολλά γκολ, να μείνουμε αήττητοι, να πάρουμε και το Κύπελλο. Σε αυτό με βοήθησαν οι παίκτες μου, οποίοι πετύχαιναν διαρκώς εκείνα που τους ζητούσα. Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι είμαστε άξιοι πρωταθλητές, απλά ο ιός μας στέρησε τη χαρά. Θεωρώ όμως ότι και στα Πλέι Οφ είχαμε τον πρώτο λόγο, αλλά και στο Κύπελλο, αν τελικά μπορούσαμε να παίξουμε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσω, ότι ο Αίας ήταν η ομάδα που στα παιχνίδια με τους πρωτοπόρους, είχε τα καλύτερα αποτελέσματα έναντι των άλλων ομάδων που διεκδικούσαν τον τίτλο. Ο Αίας κέρδισε μέσα στην Αμαλιάδα, μέσα στην Κρέστενα, στο Τραγανό, στα Σαβάλια, όπως με εξαίρεση την ισοπαλία στη Γαστούνη με τη Νίκη, κέρδισε και εκεί όλα τα ματς που πρόλαβε να παίξει».
«Οι παίκτες μου έπαιζαν διαρκώς κάτω από πίεση»
Στη συνέχεια ο Θοδωρής Ανδριόπουλος, στέκεται στο γεγονός ότι οι παίκτες του Αίαντα, κατάφεραν να αντεπεξέλθουν κάτω από πίεση, γεγονός που φανερώνει την ποιότητά τους, ως παίκτες και ως προσωπικότητες: «Θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω όλους τους ποδοσφαιριστές, όλους μαζί και καθέναν ατομικά, για την προσπάθεια που έκαναν και τον ζήλο που έδειξαν. Πάνω απ’ όλα, έπαιζαν με πίεση επειδή ξέραμε ότι έχουμε τον τίτλο του φαβορί, άσχετα αν είχαμε πολύ καλές ομάδες, όπως ο Αστέρας, η Δόξα, ο πρωταθλητής Ξενοφών, η Νίκη Τραγανού, ο δυναμικός Αλφειός, η πάντα καλή ομάδα των Σαβαλίων κλπ.. Οι παίκτες μου δούλεψαν πολλές ώρες επίμονα. Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές. Εμείς, οι προπονητές και η διοίκηση, είμαστε από πίσω. Εμείς είμαστε αυτοί που τους δίνουμε τα εφόδια, αλλά τα παιχνίδια αυτοί τα έπαιζαν στο γήπεδο. Θέλαμε να τερματίσουμε αήττητοι, είχαμε άλλα τέσσερα παιχνίδια, αλλά δεν προλάβαμε να τα παίξουμε. Πρέπει να ευχαριστήσω τη διοίκηση, όλους και τον καθένα ξεχωριστά, οι οποίοι από τον Ιούλιο πέρσι είπαν ότι φτιάχνουμε μια ομάδα η οποία θα προσπαθήσει να φέρει τον Αίαντα όσο πιο ψηλά γίνεται. Δεν θα αναφέρω ονόματα, για να μην ξεχάσω κανέναν. Κάποιοι ήταν πιο μπροστά, κάποιοι πιο πίσω, αλλά όλοι είχαν ένα κοινό σκοπό και πρόσφεραν ο καθένας από την πλευρά του. Χωρίς τη δική τους παρουσία δεν είχε ξεκινήσει τίποτα από αυτά και βέβαια θέλω να τους ευχαριστήσω και επειδή μου εμπιστεύθηκαν τις τύχες της ομάδας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους άμεσους συνεργάτες μου, τον Λάμπη Κάρδαρη, τον Ανδρέα Κορμπάκη. Τον φροντιστή μας, τον Σωτήρη Μπούγο, αλλά και τον Κώστα Καράμπελα, ο οποίος έφτιαχνε τα γήπεδα. Άνθρωποι με τους οποίους είχαμε άμεση συνεργασία, είμαστε μια ομάδα με ένα συγκεκριμένο ρόλο. Και βέβαια θα ευχαριστήσω και τους φιλάθλους, οι οποίοι ήταν κοντά μας και τους άρεσε ότι παίξαμε ωραίο ποδόσφαιρο. Ήταν εξάλλου και στόχος μας να παίζουμε καλό ποδόσφαιρο. Γενικά ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τον Αίαντα, αλλά δυστυχώς μας στέρησε ο κορωνοϊός τη χαρά του γηπέδου. Επειδή έχω εμπειρίες μεγάλων ανόδων, γνωρίζω τι σημαίνει να γιορτάζεις μια άνοδο. Όμως προέχει η υγεία και ο Αίας ήταν ένας άξιος πρωταθλητής, ο οποίος έχει όλο το μέλλον μπροστά του».
«Ο Αίας δεν είναι ομάδα της μιας χρονιάς»
Κλείνοντας τις δηλώσεις τους και την αποτίμηση που κάνει ο Θοδωρής Ανδριόπουλος, υπογραμμίζει ότι ο Αίας δεν είναι ομάδα της μιας χρονιάς, αλλά μια ομάδα η οποία διαθέτει όλα τα εφόδια, άξιους παράγοντες, πολύ κόσμο, καλό έμψυχο υλικό, ιδανικές συνθήκες δουλειάς και πολύ καλό κλίμα
«Ο Αίας, δεν είναι ομάδα της μιας χρονιάς. Είναι μια ομάδα με μέλλον, φτάνει να συνεχίσει να δουλεύει στο μοντέλο που σχεδιάστηκε και δούλεψε φέτος. Υπάρχουν όλα τα εφόδια. Μια διοίκηση αποτελούμενη από αξιόλογους ανθρώπους, ένα δυναμικό με ποιότητα, εγκαταστάσεις, αλλά και έναν κόσμο που διψάει και είναι πολύ κοντά στην ομάδα. Είχα δουλέψει πάλι και το 2006 και ξέρω τη δυναμική που έχει ο κόσμος του Αίαντα. Και γι’ αυτό στέκομαι ιδιαίτερα σε αυτό».
