Η Δικαιοσύνη αποτελεί το θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας.

Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και αδέκαστη.

Στην περίπτωση όμως των φονικών πυρκαγιών του 2007, με τα τόσα θύματα και τις καταστροφικές επιπτώσεις για τον τόπο, δεν ήταν και τόσο τυφλή. Δεν αποδείχτηκε αδέκαστη. Δεν επιτέλεσε το έργο της με τον τρόπο που αρμόζει στην υπηρεσία του Δικαίου και εν ονόματι του Λαού.

Το 2007, την ημέρα των φονικών πυρκαγιών, έφτασα στο σημείο να καώ και να τραυματιστώ, από την πρώτη στιγμή. Πέσαμε στη μάχη για την διάσωση των συμπατριωτών μας, και γλίτωσα από τύχη τον θάνατο, ενώ ο επιστήθιος φίλος μου και Αντιδήμαρχος Αντώνης Κρέσπης δεν τα κατάφερε, μπαίνοντας στο πάνθεο των ηρώων.

Οι επιπτώσεις είναι γνωστές, όπως και τα αποτελέσματα. Αυτό το οποίο όμως δεν είναι γνωστό, και διαστρεβλώνεται επίτηδες είναι το εξής:

«Δικάστηκα για ευθύνες που δεν μου αναλογούν. Δικάστηκα ως εξιλαστήριο θύμα.  Σήκωσα το βάρος για όλους τους συμπατριώτες μου, αδιαμαρτύρητα  με τους οποίους ζήσαμε την καταστροφή και υποφέροντας τον ίδιο πόνο. Βρέθηκα ως Δήμαρχος κατηγορούμενος για όλα αυτά, τα οποία η κοινωνία δεν καταλαβαίνει το λόγο.

Η πολιτική μου εξόντωση, μεθοδεύτηκε και συνεχίζεται να μεθοδεύεται. Το ίδιο και η προσωπική μου εξόντωση. Η Δικαιοσύνη βρήκε τον αποδιοπομπαίο τράγο, στο πρόσωπό μου, για κάτι που δεν μου αναλογεί. Οι άρπαγες των εκατομμυρίων ευρώ του απλού λαού κυκλοφορούν ελεύθεροι, και εκείνοι που προέρχονται από το λαό και αγωνίζονται καθημερινά στην κοινωνία, βρίσκονται συνέχεια στην μόνιμη αγχόνη των δήθεν ‘’καθαρών’’».

Ας απαντήσουν στον Λαό και σε εμένα, τον λόγο που δικάστηκα και θα πρέπει να εξοντωθώ.

Ο εκλεγμένος Δήμαρχος Ζαχάρως

Πανταζής Χρονόπουλος