Η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή είναι μόνο υπενθύμιση για τους αγώνες που ξεκίνησαν για την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών και ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας.
Από τότε δίνεται καθημερινά ένας αγώνας για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών.
Η μέρα αυτή πρέπει μόνο να μας ενώνει , να μας θυμώνει και να μας πεισμώνει να παλέψουμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για κάθε άνθρωπο. Είμαστε οι περισσότερες μάνες με την ευθύνη της συνέχειας της ζωής, είμαστε αυτές που προσφέρουμε αγάπη , σεβασμό και παλεύουμε καθημερινά για την επιβίωση. Είμαστε αυτές που μεγαλώνουμε τους άνδρες ,διαιωνίζουμε το είδος μας και όλα ξεκινάνε και τελειώνουνε σε εμάς.
Με σεβασμό , με ενότητα και με ανάληψη των ευθηνών μας πρέπει να θέσουμε γερά θεμέλια για τις επόμενες γενιές, για κάθε γυναίκα και άνθρωπο και να εξαλείψουμε κάθε μορφή βίας και εκμετάλλευσης.
Στην σημερινή σύγχρονη κοινωνία που η γυναίκα συνεχίζει να είναι ένα πολυμηχάνημα ευθυνών αλλά έχει την ευκολία σε σχέση με τα προηγούμενα έτη να ακουστεί η φωνή της, να ζητήσει βοήθεια, να διεκδίκηση πρέπει να γίνουμε γροθιά και να παλέψουμε.
Για τις γυναίκες που υποφέρουν ,για τις μάνες που κλαίνε τα παιδιά τους, για τους άρρωστους και τους πεινασμένους λέω “OXI” στην γιορτή της γυναίκας αλλά «ΝΑΙ» στην συνέχεια του αγώνα.
Κορτέση Άννα
