«Πριν λίγες ώρες φτάσαμε εδώ στον Πύργο για το Περιφερειακό Συμβούλιο. Και τόσο εγώ, όσο και οι περισσότεροι περιφερειακοί σύμβουλοι διανύσαμε πάλι αυτόν τον δρόμο και ξαναείδαμε τα αμέτρητα εικονοστάσια, δεξιά και αριστερά. Ερχόμενος, σκέφτηκα: Πόσοι, άραγε, από όλους όσοι είμαστε σήμερα σε αυτή την αίθουσα, έχουμε χάσει έναν φίλο, συγγενή ή γνωστό σε αυτόν τον δρόμο;

Eκείνο που εγώ κατάλαβα από τη συζήτηση που έγινε, είναι ότι μας ενώνει η κοινή αγωνία και η κοινή θέληση ο νέος αυτοκινητόδρομος να γίνει το συντομότερο δυνατό και να μπει τέλος στο γαϊτανάκι φρούδων υποσχέσεων και λόγων χωρίς πράξεις.  Χάθηκαν πολλά χρόνια και κάθε μέρα που περνάει είναι κρίσιμη.

Πιστέψτε με, δεν ξεχνάω ποτέ και τίποτα από όσα έγιναν στο παρελθόν. Δεν ξεχνάω ούτε την απένταξη της Πατρών – Πύργου από το σύνολο της Ολυμπίας Οδού, ούτε όμως και τη «σαλαμοποίησή» της από την προηγούμενη κυβέρνηση, που κατά τη γνώμη μου ήταν και το χειρότερο που συνέβη σε όλα αυτά τα χρόνια των αλλεπαλλήλων καθυστερήσεων και αναβολών.

Επίσης, θυμάμαι πολύ καλά, ποιος και τι έλεγε.  Χθες, προχθές αλλά και σήμερα. Και ειλικρινά με θλίβει βαθύτατα η διαπίστωση ότι η Πατρών – Πύργου, δεν έπεσε μόνο θύμα κυβερνήσεων, αλλά και τοπικών κομματικών σκοπιμοτήτων. Ο προηγούμενος υπουργός Υποδομών, ο άνθρωπος που κατά την άποψή μου – μάλλον και κατά την άποψη των περισσοτέρων –  έκανε το μεγαλύτερο κακό, όχι μόνο γιατί κομμάτιασε τον δρόμο με αποτέλεσμα να λήξει η θητεία του και ακόμα να έχουν μείνει ορφανές εργολαβίες αλλά και γιατί αυτοδιαψεύστηκε δεκάδες φορές σε όλα τα χρονοδιαγράμματα που έβαζε, λίγο πριν τις περιφερειακές εκλογές με αποκάλεσε «Μαυρογυαλούρο» και «Πουαρό» γιατί… τόλμησα να πάω στο εργοτάξιο που ο ίδιος επισκέφθηκε για να κηρύξει τη δήθεν έναρξη των εργασιών Μεγαλοβδομαδιάτικα. Και το οποίο, βέβαια, βρήκα άδειο και έρημο… Περίσσιο το θράσος του, μνημειώδης όμως πλέον και η «κούφια» θητεία του.

Εννοείται πως δεν χαρίστηκα τότε στον κ. Σπίρτζη. Και με τον ίδιο τρόπο, δεν θα χαριστώ και σε κανέναν που θα θελήσει να παίξει με τον τόπο και τους ανθρώπους του. Και αυτό που λέω, το εννοώ. Ανεξάρτητα κυβερνήσεων και προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεων είμαι ο πρώτος που πάνω από τα δικαιώματα του τόπου μας, δεν θα βάλω κανέναν υπουργό και καμία κυβέρνηση.

Προσωπικά λοιπόν, θα ήθελα ο νέος αυτοκινητόδρομος Πατρών – Πύργου να γίνει… χθες. Αυτό έλεγα προεκλογικά, αυτό λέω και τώρα. Αυτό διεκδικούσα και αυτό θα συνεχίσω να διεκδικώ. Είμαι ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας. Δεν είμαι ούτε διαιτητής εργολάβων, ούτε λογιστής σε γραφεία των Βρυξελλών ή των Αθηνών. Θέλω το καλύτερο για τον τόπο μου και γι’ αυτό αγωνίζομαι. Και το καλύτερο για τον τόπο μου, στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος που θα ενώνει την Πάτρα με τον Πύργο και τον Πύργο με τη Τσακώνα. Αυτό επιθυμώ και νομίζω ότι όλοι αυτό επιθυμούμε…».