• AΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
  • Κλεονίκης Δημ. Γκουβίτσα: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Κλεονίκης Δημ. Γκουβίτσα: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Πριν πολλά χρόνια, όταν τα μάτια μου έβλεπαν το κόσμο με άλλα μάτια (πιο αθώα), άκουσα τυχαία μια συζήτηση μεταξύ ενός αστυνομικού και ενός πολίτη. Ο αστυνομικός είχε σταματήσει ένα όχημα για τροχονομικό έλεγχο και άκουσα τον πολίτη να του λέει “ξέρεις ποιος είμαι εγώ που τόλμησες να με σταματήσεις; Τώρα, περίμενε, θα κάνω μερικά τηλέφωνα!”. Δεν άκουσα περισσότερα, γιατί ήμουν πεζή, αλλά η αλήθεια είναι ότι αναρωτιόμουν, ποιος άραγε να ήταν, ο νέος που είχε σταματήσει ο αστυνομικός και τι άραγε να είχε συμβεί στον αστυνομικό. Δεν έμαθα ποτέ τι έγινε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ποιος είμαι εγώ;

Ποιος είσαι εσύ;

Και γιατί εσύ, να είσαι καλύτερος από εμένα; Γιατί νομίζεις ότι εσύ έχεις καλύτερες γνωριμίες; Γιατί νομίζεις ότι εσύ, έχεις καλύτερες διασυνδέσεις; Γιατί νομίζεις ότι εσύ έχεις τα μέσα στην κυβέρνηση; Γιατί είσαι του κόμματος;

Πλέον σήμερα, που βλέπω τον κόσμο με πιο ώριμη ματιά, μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι δεν ισχύει τίποτα από τα ανωτέρω. Το ποιος είμαι και το ποιος θα γίνω, εξαρτάται από τη βάση μου, από την οικογένειά μου, από τον τρόπο που μεγαλώνω, από αυτά που βλέπω, από το πόσο χαμηλά ξεκίνησα, γιατί τότε ξέρω να πονάω τον δίπλα μου, γιατί τότε μπορώ να καταλάβω τον πόνο του, μπορώ να καταλάβω πως είναι να ξυπνάει και να μην ξέρει, αν θα έχει φαγητό σήμερα στο τραπέζι του, ξέρω πως είναι να πέφτω 10 φορές και να σηκώνομαι 11, πιο δυνατός. Μόνο αν έχω ζήσει, ή έχω δει, τι σημαίνει να μην έχεις να φας μια μέρα, μπορώ να καταλάβω τον πόνο και την αγωνία του άλλου. Αν είμαι ψηλά και δεν ακουμπήσω ποτέ στη γη, δε μπορώ να καταλάβω, πως ζουν τα μυρμήγκια αλλά μόνο πως ζουν τα λιοντάρια. Και ναι φυσικά και τα άλλα βοηθούν, αλλά μόνο όταν χρησιμοποιούνται για κοινό κι όχι για ατομικό όφελος.

Πριν λίγες ημέρες, έφυγε από τη ζωή, ένας μέγας ευεργέτης της πόλης μας, ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ένας ΚΥΡΙΟΣ, ο οποίος προσέφερε, χωρίς να ζητάει αντάλλαγμα, ο οποίος έφτιαξε και άφησε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Όμως, αυτός ο άνθρωπος, ήταν πάντα χαμηλών τόνων, δε γύρισε ποτέ να πει “ξέρεις ποιός είμαι εγώ;”, γιατί πολύ απλά, δε χρειαζόταν. Μιλούσαν γι’ αυτόν οι πράξεις του. Μιλούσε γι’αυτόν, το έργο του, το οποίο θα μιλάει, για πολλά, πολλά χρόνια ακόμη.

Δε μπορώ να συμπλεύσω λοιπόν, με αυτόν που δε ξέρει ποιος είναι και πρέπει να ρωτήσει για να το μάθει. Δεν είμαι εγώ, αυτή που θα πει, “εγώ σας πληρώνω, άρα εγώ θα αποφασίσω για τις ζωές σας, για τις πράξεις σας, για το αν αύριο θα έχετε δουλειά ή όχι, γιατί αν αντιμιλήσετε θα απολυθείτε”. Μπορώ όμως να συμπλεύσω με αυτόν που γνωρίζει την αξία του, όχι γιατί το λέει αυτός, αλλά γιατί γι’ αυτόν μιλούν οι άλλοι. Γιατί αγωνίστηκε και έχτισε το όνομά του και γιατί οι πράξεις και τα έργα του μιλούν γι’ αυτόν.

Χαίρομαι, όταν ακόμη και σήμερα, μετά από ήδη σχεδόν 10 χρόνια που δεν έχω τον πατέρα μου, τον άνθρωπο που με πίστεψε και με στήριξε ακόμη και όταν έπεφτα, τον άνθρωπο που στερείτο τη σύζυγό του, για να τη στείλει δίπλα μου, όταν με ένα μόνο “καλημέρα” ένοιωθε ότι δεν ήμουν καλά, τον άνθρωπο που με έφτασε εδώ που είμαι σήμερα, έρχονται άνθρωποι και μου μιλούν για τις πράξεις του, για τη βοήθεια που προσέφερε (εντός και εκτός δικαστικής αιθούσης) και χαμόγελα αλλά και δάκρυα ευτυχίας απλώνονται στα πρόσωπά τους.

Ενας συνάδελφος, μου είπε σήμερα, “το μόνο βέβαιο, είναι ότι θα πεθάνουμε”, άρα, πρέπει να αγωνιστούμε, για να αφήσουμε το αποτύπωμά μας, στη γη και στον τόπο μας.

Και όπως είπε και ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, “αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται, έχει ήδη χάσει”.

Όλη η ζωή μας, είναι ένας συνεχής αγώνας, ένας αγώνας για το σήμερα, ένας αγώνας για το αύριο, ένας αγώνας για τη μέρα, που δεν θα είμαι πια εδώ αλλά θα συνεχίσουν να είναι τα παιδιά μου. Και θέλω να αγωνιστώ, για τα παιδιά μου, όπως νομίζω και πολλοί ακόμη, γιατί θέλω τα παιδιά μου, να γυρίσουν στον τόπο τούτο, τον τόσο ευλογημένο, αλλά τόσο αδικημένο και ξεχασμένο. Θα αγωνιστώ λοιπόν, για ένα καλύτερο αύριο και γιατί θέλω τα παιδιά μου, τα παιδιά μας, να έχουν ένα λόγο, μετά τις σπουδές τους, να γυρίσουν πίσω και να μη φύγουν στην ξενιτιά. Το χρωστάω σε αυτά και στην πόλη μου!

Σημαντικές ειδήσεις στην Ηλεία

Άκρως επιτυχημένη η Δράση και η Ημερίδα για το καθαρισμό του Παλουκίου (βίντεο)

«Άκρως επιτυχημένη η δράση περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης με τον υποθαλάσσιο καθαρισμό του Παλουκίου, παρουσία του Μανώλη Γραφάκου – Σε ειδική ημερίδα …

Βελόπουλος και Λοβέρδος φλερτάρουν τον Νίκο Καλάκο ;

Βαθιά πληγωμένο και διχασμένο παραμένει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομοφυλόφιλα …

Λουκέτο… στα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης Νέας Δημοκρατίας – Αποχωρεί και ο πρόεδρος της ΔΕΕΠ Ηλείας

Καταρρέει η Νέα Δημοκρατία στον δήμο Ήλιδας αφού, εδώ και μερικές ημέρας, στα γραφεία της Δημοτικής Τοπικής Οργάνωσης(ΔΗΜ.Τ.Ο.) του κόμματος …

Δεν μπορεί να εμφανιστεί στην Αμαλιάδα μετά το Πρωτοδικείο!

Ενώ είναι άφαντος από την Ηλεία και γενικότερα από την Αμαλιάδα που είναι και το σπίτι του τις μέρες του …

Ένας 72χρόνος νεκρός στην παράλια της Κουρούτας

Ένας 72χρονος το πρωί της Τρίτης 19/3/2024 άφησε την τελευταία του πνοή σύμφωνα με πληροφορίες στην παραλία της Κουρούτας κοντά …

Αφαίρεσαν από συρτάρι 10.000 ευρώ

Συνελήφθησαν τρία άτομα για κλοπή και παραμέληση εποπτείας ανηλίκου στον Πύργο Συνελήφθησαν, χθες το πρωί, στον Πύργο, από αστυνομικούς της …

  • AΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
  • Κλεονίκης Δημ. Γκουβίτσα: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Κλεονίκης Δημ. Γκουβίτσα: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Πριν πολλά χρόνια, όταν τα μάτια μου έβλεπαν το κόσμο με άλλα μάτια (πιο αθώα), άκουσα τυχαία μια συζήτηση μεταξύ ενός αστυνομικού και ενός πολίτη. Ο αστυνομικός είχε σταματήσει ένα όχημα για τροχονομικό έλεγχο και άκουσα τον πολίτη να του λέει “ξέρεις ποιος είμαι εγώ που τόλμησες να με σταματήσεις; Τώρα, περίμενε, θα κάνω μερικά τηλέφωνα!”. Δεν άκουσα περισσότερα, γιατί ήμουν πεζή, αλλά η αλήθεια είναι ότι αναρωτιόμουν, ποιος άραγε να ήταν, ο νέος που είχε σταματήσει ο αστυνομικός και τι άραγε να είχε συμβεί στον αστυνομικό. Δεν έμαθα ποτέ τι έγινε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ποιος είμαι εγώ;

Ποιος είσαι εσύ;

Και γιατί εσύ, να είσαι καλύτερος από εμένα; Γιατί νομίζεις ότι εσύ έχεις καλύτερες γνωριμίες; Γιατί νομίζεις ότι εσύ, έχεις καλύτερες διασυνδέσεις; Γιατί νομίζεις ότι εσύ έχεις τα μέσα στην κυβέρνηση; Γιατί είσαι του κόμματος;

Πλέον σήμερα, που βλέπω τον κόσμο με πιο ώριμη ματιά, μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι δεν ισχύει τίποτα από τα ανωτέρω. Το ποιος είμαι και το ποιος θα γίνω, εξαρτάται από τη βάση μου, από την οικογένειά μου, από τον τρόπο που μεγαλώνω, από αυτά που βλέπω, από το πόσο χαμηλά ξεκίνησα, γιατί τότε ξέρω να πονάω τον δίπλα μου, γιατί τότε μπορώ να καταλάβω τον πόνο του, μπορώ να καταλάβω πως είναι να ξυπνάει και να μην ξέρει, αν θα έχει φαγητό σήμερα στο τραπέζι του, ξέρω πως είναι να πέφτω 10 φορές και να σηκώνομαι 11, πιο δυνατός. Μόνο αν έχω ζήσει, ή έχω δει, τι σημαίνει να μην έχεις να φας μια μέρα, μπορώ να καταλάβω τον πόνο και την αγωνία του άλλου. Αν είμαι ψηλά και δεν ακουμπήσω ποτέ στη γη, δε μπορώ να καταλάβω, πως ζουν τα μυρμήγκια αλλά μόνο πως ζουν τα λιοντάρια. Και ναι φυσικά και τα άλλα βοηθούν, αλλά μόνο όταν χρησιμοποιούνται για κοινό κι όχι για ατομικό όφελος.

Πριν λίγες ημέρες, έφυγε από τη ζωή, ένας μέγας ευεργέτης της πόλης μας, ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ένας ΚΥΡΙΟΣ, ο οποίος προσέφερε, χωρίς να ζητάει αντάλλαγμα, ο οποίος έφτιαξε και άφησε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Όμως, αυτός ο άνθρωπος, ήταν πάντα χαμηλών τόνων, δε γύρισε ποτέ να πει “ξέρεις ποιός είμαι εγώ;”, γιατί πολύ απλά, δε χρειαζόταν. Μιλούσαν γι’ αυτόν οι πράξεις του. Μιλούσε γι’αυτόν, το έργο του, το οποίο θα μιλάει, για πολλά, πολλά χρόνια ακόμη.

Δε μπορώ να συμπλεύσω λοιπόν, με αυτόν που δε ξέρει ποιος είναι και πρέπει να ρωτήσει για να το μάθει. Δεν είμαι εγώ, αυτή που θα πει, “εγώ σας πληρώνω, άρα εγώ θα αποφασίσω για τις ζωές σας, για τις πράξεις σας, για το αν αύριο θα έχετε δουλειά ή όχι, γιατί αν αντιμιλήσετε θα απολυθείτε”. Μπορώ όμως να συμπλεύσω με αυτόν που γνωρίζει την αξία του, όχι γιατί το λέει αυτός, αλλά γιατί γι’ αυτόν μιλούν οι άλλοι. Γιατί αγωνίστηκε και έχτισε το όνομά του και γιατί οι πράξεις και τα έργα του μιλούν γι’ αυτόν.

Χαίρομαι, όταν ακόμη και σήμερα, μετά από ήδη σχεδόν 10 χρόνια που δεν έχω τον πατέρα μου, τον άνθρωπο που με πίστεψε και με στήριξε ακόμη και όταν έπεφτα, τον άνθρωπο που στερείτο τη σύζυγό του, για να τη στείλει δίπλα μου, όταν με ένα μόνο “καλημέρα” ένοιωθε ότι δεν ήμουν καλά, τον άνθρωπο που με έφτασε εδώ που είμαι σήμερα, έρχονται άνθρωποι και μου μιλούν για τις πράξεις του, για τη βοήθεια που προσέφερε (εντός και εκτός δικαστικής αιθούσης) και χαμόγελα αλλά και δάκρυα ευτυχίας απλώνονται στα πρόσωπά τους.

Ενας συνάδελφος, μου είπε σήμερα, “το μόνο βέβαιο, είναι ότι θα πεθάνουμε”, άρα, πρέπει να αγωνιστούμε, για να αφήσουμε το αποτύπωμά μας, στη γη και στον τόπο μας.

Και όπως είπε και ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, “αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται, έχει ήδη χάσει”.

Όλη η ζωή μας, είναι ένας συνεχής αγώνας, ένας αγώνας για το σήμερα, ένας αγώνας για το αύριο, ένας αγώνας για τη μέρα, που δεν θα είμαι πια εδώ αλλά θα συνεχίσουν να είναι τα παιδιά μου. Και θέλω να αγωνιστώ, για τα παιδιά μου, όπως νομίζω και πολλοί ακόμη, γιατί θέλω τα παιδιά μου, να γυρίσουν στον τόπο τούτο, τον τόσο ευλογημένο, αλλά τόσο αδικημένο και ξεχασμένο. Θα αγωνιστώ λοιπόν, για ένα καλύτερο αύριο και γιατί θέλω τα παιδιά μου, τα παιδιά μας, να έχουν ένα λόγο, μετά τις σπουδές τους, να γυρίσουν πίσω και να μη φύγουν στην ξενιτιά. Το χρωστάω σε αυτά και στην πόλη μου!

Σημαντικές ειδήσεις στην Ηλεία

Άκρως επιτυχημένη η Δράση και η Ημερίδα για το καθαρισμό του Παλουκίου (βίντεο)

«Άκρως επιτυχημένη η δράση περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης με τον υποθαλάσσιο καθαρισμό του Παλουκίου, παρουσία του Μανώλη Γραφάκου – Σε ειδική ημερίδα …

Δεν μπορεί να εμφανιστεί στην Αμαλιάδα μετά το Πρωτοδικείο!

Ενώ είναι άφαντος από την Ηλεία και γενικότερα από την Αμαλιάδα που είναι και το σπίτι του τις μέρες του …

Δημοφιλείς ειδήσεις στην Ηλεία σήμερα
Ροή ειδήσεων