• ΗΛΕΙΑ
  • Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη αλλά ζωτική συνύπαρξη

Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη αλλά ζωτική συνύπαρξη

Ο σημερινός άνθρωπος πορεύεται στη ζωή του αποξεραμένος και απομονωμένος. Τέτοιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν ενωθούν, δεν σχηματίζουν πραγματική κοινωνία, σίγουρα πάντως όχι μια γόνιμη κοινωνία, όπου μπορεί ν΄ ανθήσει η ηθική πρόοδος κι η ανύψωση του ανθρώπου. Αυτοί οι άν­θρωποι μοιάζουν με την άμμο της ερήμου. Είναι πλήθος κι ωστόσο παραμένουν ξέχωροι.

Το έδαφος της κοινωνικής ζωής είναι στείρο και το παραμικρό αεράκι να φυσήξει, τους διαλύει. Θα αρκούσε λίγο πνευματικό νερό, για να δυναμώσει το έδαφος και να το κάνει λιγότερο στείρο. ” Το παραπάνω δοκιμιακό απόσπασμα, διαχρονικό κι επίκαιρο όσο ποτέ θα μπορούσε να αποτελέσει μια άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του σύγχρονου κόσμου.

Καθότι η ύπαρξη γνήσιων, ουσιαστικών ανθρώπι­νων σχέσεων, ο θεμελιώδης αυτός παράγοντας συνοχής μιας κοινωνίας, ο οποίος εξασφαλίζει τόσο την αλληλεγγύη όσο και την αρμονική συνεργασία και συνύπαρξη μεταξύ των μελών της, συνι­στούν δυσεύρετο ζητούμενο στις μέρες μας. Ο εκφυλιστικός χαρακτήρας των συνθηκών ζωής, που διαμόρφωσε ο πρόσφατος τεχνοκρατικός πολιτισμός, αποδυνάμωσε τους ψυχικούς δεσμούς των ανθρώπων, με αποτέλεσμα η ζωτική συνύπαρξη να έχει μεταβληθεί σε μια συμβατική, ψυχρή συγκατοίκηση ομοίων. ” Ποτέ άλλοτε οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές τους τόσο μακριά” συμπεραίνει εύστοχα ο πεζογράφος Αντώνης Σαμαράκης, διότι οι ανθρώπινες κοινωνίες σήμερα ζουν μια τυποποιημένη, υπολογιστική ζωή, με βάσει το έχειν.

Αντλούν νόημα και ενδια­φέρον από τα υλικά αγαθά και σπαταλούν αλόγιστα το μεγαλύτερο μέρος του βιολογικού τους χρόνου για την απόκτησή τους, καταβάλλοντας δυστυχώς ως αντίτιμο τη ζωτικής σημασίας πα­ρουσία του συνανθρώπου. Η υπέρ προβολή της ατομικής διάστασης του ανθρώπου, η εμπορευμα­τοποίηση των πάντων, η μηχανοποίηση της εποχής, ο αθέμιτος ανταγωνισμός, ο έντονος ρυθμός ζωής και η κρίση των ηθικών αξιών, αποτελούν επίσης ορισμένα από τα αίτια που έχουν επιφέρει την αποξένωση αυτή.

Η συναισθηματική διάσταση του ανθρώπου δεν αναπτύσσεται επαρκώς, η έμφυτη τάση του για ένωση με άλλους ανθρώπους παραμένει ανικανοποίητη και συνεπώς αδυνατεί να ολοκληρωθεί και να ευτυχήσει. Εγωιστής, συναισθηματικά ανεπαρκής και αποστραγγισμένος από την ανθρώπινη ουσία του, αισθάνεται ανασφαλής και μόνος, ακόμα και μέσα σε θορυβώδεις και πολυπληθείς συναντή­σεις και συναναστροφές, γεγονός που ορισμένες φορές τον οδηγεί σε μια νοσηρή εσωστρέφεια, στην κατάθλιψη ή σε άλλου είδους ψυχικές διαταραχές.

Αισθήματα θλίψης, μελαγχολίας και απο­γοήτευσης οδηγούν συνήθως τα βήματά του, σε έναν κόσμο ο οποίος του καλλιεργεί μεν την απλη­στία για υλικά αποκτήματα και απολαύσεις, αλλά του προσφέρει πρόθυμα μόνο συμβουλές και ψυ­χοφάρμακα για να αντέξει. Σήμερα όλα, ή πολλά, έχουν γίνει τύποι και υποχρεώσεις και ο άνθρω­πος έχει μετατραπεί σε πραμάτεια. Ο καθένας συνιστά για τον άλλο ένα εμπόρευμα, το οποίο φρο­ντίζει να χειρίζεται επιδέξια με μία εικονική φιλικότητα, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του στο άμε­σο ή έμμεσο μέλλον.

Ο καθένας παίζει για τον άλλο ένα ρόλο συγκεκριμένο. Είναι ο γιατρός, ο εκ­παιδευτικός, ο υπάλληλος, ο ρόλος δηλαδή τον οποίο επαγγελματικά ενδύεται και όχι ο συνάνθρω­πος. Η έννοια άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, αλλά με το μυαλό. Υπό την επί­δραση λοιπόν του βιομηχανικού πνεύματος, ο άνθρωπος στις μέρες μας λειτουργεί σαν μια έμβια μηχανή, χωρίς συναισθήματα και εκούσια παραδίνεται στην υπόσχεση ενός υλικού παραδείσου, με αντάλλαγμα την ψυχή του.

Ο μαρασμός της ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής είναι πλέον πασιφα­νής και πιστοποιεί αδιάσειστα την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι μια ψυχρή και εγκεφαλική ύπαρξη, αλλά μια πολυδιάστατη πνευματική οντότητα με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, πλασμένη να ανυψώνεται μέσα από μιαν αρμονική συνύπαρξη με τους συνανθρώπους του.

Ασφαλώς για την εξάλειψη όλων εκείνων των χαρακτηριστικών, που απομονώνουν τον άνθρωπο σε έναν ”ιδιωτικό μικρόκοσμο” απαιτείται μια χρονοβόρα κι επίπονη προσπάθεια και δεν επιτυγχάνεται δια μαγείας. Πρωτίστως επιβάλλεται να αποκτήσει ένα νέο προσανατολισμό, βασισμένο στις αξίες και τις αρχές του ανθρωπισμού.

Ξεκι­νώντας από την αγωγή που λαμβάνει από την παιδική του ηλικία, από την ανθρωπιστική παιδεία, η οποία συντελεί στην ψυχική, ηθική και πνευματική του καλλιέργεια. Από τη διαρκή επιδίωξη να γνωρίζει τον εαυτό του, για να έχει την πλήρη συνείδηση των ελαττωμάτων και των προτερημάτων του, ώστε να προσπαθεί να βελτιώνεται και να αναγνωρίζει τις πραγματικές του ανάγκες. Η κρίση της εποχής μας είναι κρίση αγάπης προς τον πλησίον.

Αναζητάμε την αγάπη αλλά δεν αγαπάμε αληθινά, είτε γιατί έχουμε ξεχάσει τον τρόπο, είτε διότι έχουμε χάσει την ικανότητα να αγαπάμε. Αυτό το ισχυρό, ειλικρινές και ανιδιοτελές συναίσθημα συμπάθειας, σεβασμού, αφοσίω­σης και συμπαράστασης, τόσο στη χαρά όσο και στη λύπη δυστυχώς δεν υπάρχει, γιαυτό και νιώθουμε κενοί. Διότι απουσιάζει ο θεμελιώδης παράγοντας ευτυχίας στην προσωπική μας ζωή. Οφείλουμε να κατανοήσουμε, ότι το ανεκτίμητο αυτό συναίσθημα έχει ζωτική σημασία για την προσωπική και κοινωνική μας εξέλιξη.

Άλλωστε καμία κοινωνική συμβίωση, όσο κι αν διέπεται από νόμους και τάξη δεν είναι εφικτή, εφόσον δεν κυριαρχεί με αμοιβαίο τρόπο μεταξύ των μελών της η ευγένεια, η ανεκτικότητα, η κατανόηση, η υπομονή, η εκτίμηση και η διάθεση προσφοράς χωρίς ανταλλάγματα, δηλαδή η αγάπη. Καταλήξαμε να επιβιώνουμε σε μια δυσβάσταχτη παρακ­μιακή κοινωνία, γιατί δεν αγαπάμε το συνάνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο, κατ επέκταση τον ίδιο μας τον εαυτό όπως πρέπει.

Ας αναζητήσουμε λοιπόν στο εξής τους ”θησαυρούς” της ψυχής, οι οποίοι δίνονται δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητοι. ” Η αγάπη δεν δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη” (Χαλίλ Γκιμπράν)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!

Παναγιωτακοπούλου Ιωάννα (συγγραφέας )

Σημαντικές ειδήσεις στην Ηλεία

Άκρως επιτυχημένη η Δράση και η Ημερίδα για το καθαρισμό του Παλουκίου (βίντεο)

«Άκρως επιτυχημένη η δράση περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης με τον υποθαλάσσιο καθαρισμό του Παλουκίου, παρουσία του Μανώλη Γραφάκου – Σε ειδική ημερίδα …

Βελόπουλος και Λοβέρδος φλερτάρουν τον Νίκο Καλάκο ;

Βαθιά πληγωμένο και διχασμένο παραμένει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομοφυλόφιλα …

Λουκέτο… στα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης Νέας Δημοκρατίας – Αποχωρεί και ο πρόεδρος της ΔΕΕΠ Ηλείας

Καταρρέει η Νέα Δημοκρατία στον δήμο Ήλιδας αφού, εδώ και μερικές ημέρας, στα γραφεία της Δημοτικής Τοπικής Οργάνωσης(ΔΗΜ.Τ.Ο.) του κόμματος …

Δύο σεισμοί 5,7 Ρίχτερ ανοιχτά των Φιλιατρών τρομοκράτησαν την Ηλεία!

Δύο σεισμοί 5,7 Ρίχτερ ανοιχτά των Φιλιατρών τρομοκράτησαν λίγα λεπτά μετά τις 9 το πρωί ολόκληρη την Ηλεία και όχι …

Συνελήφθη άνδρας στην Ηλεία για καλλιέργεια και κατοχή ναρκωτικών

Κατασχέθηκαν περίπου (188) γραμμάρια κάνναβης φούντες και 17 φυτά της ναρκωτικής ουσίας Συνελήφθη, προχθές το πρωί, στον Πύργο, από τους …

Ντροπή: Εορτασμός χωρίς Υφυπουργό, βουλευτές και Περιφέρεια – Με υπερηφάνεια όμως τα νιάτα της Αμαλιάδας τίμησαν την εθνική επέτειο!(βίντεο)

Λαμπρός ο εορτασμός στην Αμαλιάδα χωρίς Φιλαρμονική και φέτος, χωρίς να δώσουν το παρών κανένας βουλευτής Ηλείας αλλά και κανένας …

  • ΗΛΕΙΑ
  • Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη αλλά ζωτική συνύπαρξη

Ο άνθρωπος δεν είναι ύπαρξη αλλά ζωτική συνύπαρξη

Ο σημερινός άνθρωπος πορεύεται στη ζωή του αποξεραμένος και απομονωμένος. Τέτοιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν ενωθούν, δεν σχηματίζουν πραγματική κοινωνία, σίγουρα πάντως όχι μια γόνιμη κοινωνία, όπου μπορεί ν΄ ανθήσει η ηθική πρόοδος κι η ανύψωση του ανθρώπου. Αυτοί οι άν­θρωποι μοιάζουν με την άμμο της ερήμου. Είναι πλήθος κι ωστόσο παραμένουν ξέχωροι.

Το έδαφος της κοινωνικής ζωής είναι στείρο και το παραμικρό αεράκι να φυσήξει, τους διαλύει. Θα αρκούσε λίγο πνευματικό νερό, για να δυναμώσει το έδαφος και να το κάνει λιγότερο στείρο. ” Το παραπάνω δοκιμιακό απόσπασμα, διαχρονικό κι επίκαιρο όσο ποτέ θα μπορούσε να αποτελέσει μια άκρως ρεαλιστική απεικόνιση του σύγχρονου κόσμου.

Καθότι η ύπαρξη γνήσιων, ουσιαστικών ανθρώπι­νων σχέσεων, ο θεμελιώδης αυτός παράγοντας συνοχής μιας κοινωνίας, ο οποίος εξασφαλίζει τόσο την αλληλεγγύη όσο και την αρμονική συνεργασία και συνύπαρξη μεταξύ των μελών της, συνι­στούν δυσεύρετο ζητούμενο στις μέρες μας. Ο εκφυλιστικός χαρακτήρας των συνθηκών ζωής, που διαμόρφωσε ο πρόσφατος τεχνοκρατικός πολιτισμός, αποδυνάμωσε τους ψυχικούς δεσμούς των ανθρώπων, με αποτέλεσμα η ζωτική συνύπαρξη να έχει μεταβληθεί σε μια συμβατική, ψυχρή συγκατοίκηση ομοίων. ” Ποτέ άλλοτε οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές τους τόσο μακριά” συμπεραίνει εύστοχα ο πεζογράφος Αντώνης Σαμαράκης, διότι οι ανθρώπινες κοινωνίες σήμερα ζουν μια τυποποιημένη, υπολογιστική ζωή, με βάσει το έχειν.

Αντλούν νόημα και ενδια­φέρον από τα υλικά αγαθά και σπαταλούν αλόγιστα το μεγαλύτερο μέρος του βιολογικού τους χρόνου για την απόκτησή τους, καταβάλλοντας δυστυχώς ως αντίτιμο τη ζωτικής σημασίας πα­ρουσία του συνανθρώπου. Η υπέρ προβολή της ατομικής διάστασης του ανθρώπου, η εμπορευμα­τοποίηση των πάντων, η μηχανοποίηση της εποχής, ο αθέμιτος ανταγωνισμός, ο έντονος ρυθμός ζωής και η κρίση των ηθικών αξιών, αποτελούν επίσης ορισμένα από τα αίτια που έχουν επιφέρει την αποξένωση αυτή.

Η συναισθηματική διάσταση του ανθρώπου δεν αναπτύσσεται επαρκώς, η έμφυτη τάση του για ένωση με άλλους ανθρώπους παραμένει ανικανοποίητη και συνεπώς αδυνατεί να ολοκληρωθεί και να ευτυχήσει. Εγωιστής, συναισθηματικά ανεπαρκής και αποστραγγισμένος από την ανθρώπινη ουσία του, αισθάνεται ανασφαλής και μόνος, ακόμα και μέσα σε θορυβώδεις και πολυπληθείς συναντή­σεις και συναναστροφές, γεγονός που ορισμένες φορές τον οδηγεί σε μια νοσηρή εσωστρέφεια, στην κατάθλιψη ή σε άλλου είδους ψυχικές διαταραχές.

Αισθήματα θλίψης, μελαγχολίας και απο­γοήτευσης οδηγούν συνήθως τα βήματά του, σε έναν κόσμο ο οποίος του καλλιεργεί μεν την απλη­στία για υλικά αποκτήματα και απολαύσεις, αλλά του προσφέρει πρόθυμα μόνο συμβουλές και ψυ­χοφάρμακα για να αντέξει. Σήμερα όλα, ή πολλά, έχουν γίνει τύποι και υποχρεώσεις και ο άνθρω­πος έχει μετατραπεί σε πραμάτεια. Ο καθένας συνιστά για τον άλλο ένα εμπόρευμα, το οποίο φρο­ντίζει να χειρίζεται επιδέξια με μία εικονική φιλικότητα, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του στο άμε­σο ή έμμεσο μέλλον.

Ο καθένας παίζει για τον άλλο ένα ρόλο συγκεκριμένο. Είναι ο γιατρός, ο εκ­παιδευτικός, ο υπάλληλος, ο ρόλος δηλαδή τον οποίο επαγγελματικά ενδύεται και όχι ο συνάνθρω­πος. Η έννοια άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, αλλά με το μυαλό. Υπό την επί­δραση λοιπόν του βιομηχανικού πνεύματος, ο άνθρωπος στις μέρες μας λειτουργεί σαν μια έμβια μηχανή, χωρίς συναισθήματα και εκούσια παραδίνεται στην υπόσχεση ενός υλικού παραδείσου, με αντάλλαγμα την ψυχή του.

Ο μαρασμός της ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής είναι πλέον πασιφα­νής και πιστοποιεί αδιάσειστα την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού. Ο άνθρωπος όμως δεν είναι μια ψυχρή και εγκεφαλική ύπαρξη, αλλά μια πολυδιάστατη πνευματική οντότητα με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, πλασμένη να ανυψώνεται μέσα από μιαν αρμονική συνύπαρξη με τους συνανθρώπους του.

Ασφαλώς για την εξάλειψη όλων εκείνων των χαρακτηριστικών, που απομονώνουν τον άνθρωπο σε έναν ”ιδιωτικό μικρόκοσμο” απαιτείται μια χρονοβόρα κι επίπονη προσπάθεια και δεν επιτυγχάνεται δια μαγείας. Πρωτίστως επιβάλλεται να αποκτήσει ένα νέο προσανατολισμό, βασισμένο στις αξίες και τις αρχές του ανθρωπισμού.

Ξεκι­νώντας από την αγωγή που λαμβάνει από την παιδική του ηλικία, από την ανθρωπιστική παιδεία, η οποία συντελεί στην ψυχική, ηθική και πνευματική του καλλιέργεια. Από τη διαρκή επιδίωξη να γνωρίζει τον εαυτό του, για να έχει την πλήρη συνείδηση των ελαττωμάτων και των προτερημάτων του, ώστε να προσπαθεί να βελτιώνεται και να αναγνωρίζει τις πραγματικές του ανάγκες. Η κρίση της εποχής μας είναι κρίση αγάπης προς τον πλησίον.

Αναζητάμε την αγάπη αλλά δεν αγαπάμε αληθινά, είτε γιατί έχουμε ξεχάσει τον τρόπο, είτε διότι έχουμε χάσει την ικανότητα να αγαπάμε. Αυτό το ισχυρό, ειλικρινές και ανιδιοτελές συναίσθημα συμπάθειας, σεβασμού, αφοσίω­σης και συμπαράστασης, τόσο στη χαρά όσο και στη λύπη δυστυχώς δεν υπάρχει, γιαυτό και νιώθουμε κενοί. Διότι απουσιάζει ο θεμελιώδης παράγοντας ευτυχίας στην προσωπική μας ζωή. Οφείλουμε να κατανοήσουμε, ότι το ανεκτίμητο αυτό συναίσθημα έχει ζωτική σημασία για την προσωπική και κοινωνική μας εξέλιξη.

Άλλωστε καμία κοινωνική συμβίωση, όσο κι αν διέπεται από νόμους και τάξη δεν είναι εφικτή, εφόσον δεν κυριαρχεί με αμοιβαίο τρόπο μεταξύ των μελών της η ευγένεια, η ανεκτικότητα, η κατανόηση, η υπομονή, η εκτίμηση και η διάθεση προσφοράς χωρίς ανταλλάγματα, δηλαδή η αγάπη. Καταλήξαμε να επιβιώνουμε σε μια δυσβάσταχτη παρακ­μιακή κοινωνία, γιατί δεν αγαπάμε το συνάνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο, κατ επέκταση τον ίδιο μας τον εαυτό όπως πρέπει.

Ας αναζητήσουμε λοιπόν στο εξής τους ”θησαυρούς” της ψυχής, οι οποίοι δίνονται δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητοι. ” Η αγάπη δεν δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη” (Χαλίλ Γκιμπράν)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!

Παναγιωτακοπούλου Ιωάννα (συγγραφέας )

Σημαντικές ειδήσεις στην Ηλεία

Άκρως επιτυχημένη η Δράση και η Ημερίδα για το καθαρισμό του Παλουκίου (βίντεο)

«Άκρως επιτυχημένη η δράση περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης με τον υποθαλάσσιο καθαρισμό του Παλουκίου, παρουσία του Μανώλη Γραφάκου – Σε ειδική ημερίδα …

Δύο σεισμοί 5,7 Ρίχτερ ανοιχτά των Φιλιατρών τρομοκράτησαν την Ηλεία!

Δύο σεισμοί 5,7 Ρίχτερ ανοιχτά των Φιλιατρών τρομοκράτησαν λίγα λεπτά μετά τις 9 το πρωί ολόκληρη την Ηλεία και όχι …

Δημοφιλείς ειδήσεις στην Ηλεία σήμερα
Ροή ειδήσεων