Πόση και πόση κριτική δεν έχει υποστεί ο Αστέρας Αμαλιάδας τον τελευταίο καιρό. Πόσες φορές δεν έχει γίνει «στόχος» από διάφορες πλευρές, είτε για πλασματική πρώτη θέση, είτε για εύνοια από τους διαιτητές, είτε για πολλά και διάφορα άλλα… Τα media εξάλλου αυτή την αποστολή έχουν. Να εκφράζουν απόψεις, να κάνουν κρίσεις και εκτιμήσεις.
Θεμιτό είναι να γίνεται και επιβάλλεται. Ας δούμε όμως το πράγμα από μια άλλη οπτική, με μια ψύχραιμη και ρεαλιστική ματιά. Όπως είπαμε πολλά λέγονται, πολλά γράφονται, πολλά ακούγονται. Η ομάδα της Αμαλιάδας δεν έχει ασχοληθεί, δεν έχει απαντήσει, παρά μόνο συνεχίζει, συνεχίζει, κερδίζει. Τον να μην απαντάς δεν σημαίνει αδυναμία, αλλά πλεονέκτημα. Η υπομονή στο ποδόσφαιρο είναι προτέρημα. Οι γνώστες του αντικειμένου λένε ότι όταν ασχολείσαι με τον αντίπαλο, έρχεσαι πάντα δεύτερος. Ο Αστέρας ασχολείται μόνο με «τα του οίκου του», μόνο με την ομάδα του. Και κάθε Κυριακή, βάζει ακόμα ένα λιθαράκι. Κάνει ένα ακόμα βήμα.
Είναι δεδομένο ότι θα επιχειρηθεί να δημιουργηθεί «κλίμα» στη Μεσσηνία, ενόψει μάλιστα και των επερχόμενων κρίσιμων αγώνων. Και γι’ αυτό είναι προετοιμασμένος ο Αστέρας, ο οποίος γνωρίζει ότι κάθε άλλο παρά εύκολα θα είναι τα πράγματα. Πρώτος ο Τίμος Καβακάς είναι αυτός που έχει προετοιμάσει τους ποδοσφαιριστές του για «μάχη», για «αγώνα» σε κάθε αναμέτρηση. Και ούτε κατά διάνοια δεν θα είναι εύκολη υπόθεση μια κατάκτηση του τίτλου, όταν μάλιστα από πίσω έρχονται ομάδες με φανέλα, παράδοση και ιστορία.
Μέχρι τώρα λοιπόν ο Αστέρας δίνει τις απαντήσεις του «μέσα στο γήπεδο». Μετράει 5χ5 νίκες, έχει την καλύτερη επίθεση, μια από τις καλύτερες άμυνες, έχει απόσταση έξι βαθμών από τον δεύτερο σε ένα Πρωτάθλημα εξόχως ανταγωνιστικό, όπου το Ληξούρι μπορεί να νικήσει τη Βάρδα, όπου ο Παναρκαδικός φέρνει «διπλό» στον Πύργο και ο Διαγόρας είναι δεύτερος.
Καμία ομάδα δεν είναι τόσο αδύναμη (πλην του Λεωνιδίου ίσως). Και κάθε παιχνίδι έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Την προηγούμενη Κυριακή λανσαρίστηκε το σλόγκαν ότι το +4 του Αστέρα ήταν πλασματικό. Σήμερα το +4 έγινε +6. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχουν πλασματικές βαθμολογίες, αλλά παιχνίδια που παίζονται και τα οποία κανένας εκ των προτέρων δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμά τους. Και ειδικά σε αυτή την κατηγορία, όπου το γκολ μπαίνει με το… σταγονόμετρο, όπου οι περισσότεροι παίκτες είναι γυμνασμένοι επαγγελματίες, με παραστάσεις και δεν επηρεάζονται από έδρες, μην κάνουμε το λάθος να πηγαίνουμε με «προγράμματα» και εύκολα ή δύσκολα παιχνίδια.
Όσο εύκολο κι αν ακούγεται ή απλό, το να κάνεις το 5χ5 ή (αν ο Αστέρας νικήσει και την Αχαϊκή, λέμε αν) το 6χ6, άλλο τόσο δύσκολο είναι στην πράξη. Η Παναχαϊκή, μια ομάδα με μεγάλη ιστορία, μπάτζετ, κόσμο, πέρυσι ξεκίνησε «μπουσουλώντας».
Δεν μπορούμε να έχουμε λοιπόν την απαίτηση με το «καλημέρα» μια ομάδα, όσο καλές μεταγραφές και να έχει κάνει, να «πετάει». Στο ποδόσφαιρο και στη ζωή, το εύκολο είναι να γκρεμίσεις. Το να «χτίσεις» είναι το δύσκολο. Ο Αστέρας «χτίζει» σερί, «χτίζει» αυτοπεποίθηση, «χτίζει» προβάδισμα, «χτίζει» εμπιστοσύνη από τον κόσμο του, ο οποίος ακόμα δεν έχει «μιλήσει» όπως αναμένεται σύντομα να κάνει (και κάποια στιγμή θα το κάνει), «χτίζει» ταυτότητα. Και είμαστε ακόμα στο ξεκίνημα, στην αρχή, η οποία και είναι πάντα δύσκολη…