Με πρωιµότητα, τουλάχιστον, ενός µήνα, ικανοποιητικές στρεµµατικές αποδόσεις, υψηλή ποιότητα προϊόντος και τιµές παραγωγού που κατά µέσο όρο έπιασαν φέτος τα 2,5 ευρώ το κιλό η καλλιέργειας ροδακινιάς στο νοµό Ηλείας, δείχνει, µετά από περίπου δέκα χρόνια εγκατάλειψης, να θέτει τις βάσεις για να κερδίσει το στοίχηµα της αναβίωσης.
Το µυστικό, για το διαφαινόµενο δυναµικό come back της καλλιέργειας, κρύβεται στην επιλογή κατάλληλων ποικιλιών που δεν απαιτούν πολλές ώρες ψύχους το χειµώνα (κάτω από 300-350) ώστε να µπορεί να τις υποστηρίξει κλιµατικά η περιοχή και η ανάπτυξη των φυτειών να γίνει µε πυκνή και υπέρπυκνη φύτευσης και υπό κάλυψη.
Με το συνδυασµό αυτό, ήδη, τοπικά έχουν φυτευτεί, αρχής γενοµένης από το 2013, φυτείες ροδάκινου συνολικής καλυµµένης επιφάνειας 85 στρεµµάτων, σε αναλογία από 100 έως και 200 δέντρα το στρέµµα, µε οκτώ διαφορετικές ποικιλίες και έξι υποκείµενα και τα αποτελέσµατα, όπως τονίζει ο γεωπόνος και παραγωγός Φάνης Παπανικολόπουλος, «είναι ικανοποιητικά». Όπως ανέφερε στα πρώτα συµπεράσµατα που έχουν εξαχθεί, είναι ότι έχει επιτευχθεί πρωίµιση της καλλιέργειας περίπου ενός µήνα, ενώ για φέτος εκτιµάται ότι ο χρόνος πρωιµότητας µπορεί να αυξηθεί µια επιπλέον εβδοµάδα.
Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι τις δύο τελευταίες σεζόν η συγκοµιδή ξεκίνησε στα µέσα Απριλίου και ολοκληρώθηκε µέσα στο πρώτο µισό του Μαΐου παρέχοντας ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτηµα στο προϊόν, γιατί εµπορικά, ουσιαστικά, «έπαιζε χωρίς αντίπαλο».
«Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι µε την πρωίµιση, πετύχαµε σηµαντικά υψηλές τιµές. Αρχίσαµε να πουλάµε από τα 4 ευρώ το κιλό και παρότι σταδιακά οι τιµές υποχώρησαν, καταλήξουµε, κατά µέσο όρο, στα 2,5 ευρώ το κιλό, που είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικό επίπεδο», τόνισε, συµπληρώνοντας ότι «η συγκοµιδή του 2017 έδωσε 1,5 τόνους το στρέµµα και εξαιρετική ποιότητα. Τα δέντρα, ωστόσο, είναι ακόµη σε νεαρή ηλικία και στο υψηλό της παραγωγικής τους δυναµικότητας σε 2-3 χρόνια µπορεί να φτάσει και τους 3 τόνους».
Προς το παρόν κύριος προορισµός της παραγωγής της Ηλείας, η οποία λανσάρεται µε το brand «Ολυµπιακή Γη», µέσω του εµπορικού δικτύου προώθησης της φράουλας, είναι η εσωτερική αγορά, αν και άρχισαν και κάποιες εξαγωγές σε Γερµανία, Ολλανδία, Πολωνία, αλλά και χώρες του Περσικού Κόλπου, κυρίως για δειγµατισµό.
«Συνδέσαµε την προσπάθεια αναβίωσης της καλλιέργειας ροδάκινου µε τους παραγωγούς που εγκατέλειπαν την πατάτα», εξήγησε ο κ. Παπανικολόπουλος, προσθέτοντας πως «το προϊόν έπρεπε να είναι διεθνώς ανταγωνιστικό και το στοιχείο αυτό, στην περίπτωση µας το καλύπτει η πρωιµότητα στην παραγωγή. Αλλάζουν τα δεδοµένα, οι προκλήσεις είναι πλέον µεγάλες, οι άλλοτε πελάτες µας βλέπουµε να γίνονται ανταγωνιστές µας και κάτι πρέπει να κάνουµε και εµείς».
Για την ώρα, πάντως, υπάρχει µια επιφυλακτικότητα στον κόσµο, για το αν θα πρέπει να επενδύσει στο συγκεκριµένο project. «Περιµένουν να δουν ότι το εγχείρηµα που κάναµε εµείς πέτυχε, να δουν ότι υπάρχει η δυνατότητα για ένα καλό εισόδηµα και τότε θεωρώ πως το ενδιαφέρον που βλέπουµε να ανακινείται, θα µετουσιωθεί και σε φυτεύσεις», είπε ο γεωπόνος, που κατέχει και τη θέση γενικού διευθυντή στην Georion Ltd, µια καινοτόµο εταιρεία µε εξειδίκευση στα πρώιµα φυτά.
Όσον αφορά στο κόστος που απαιτείται, εάν κάποιος αποφασίσει να επενδύσει στην υπό κάλυψη καλλιέργεια της ροδακινιάς, ο γεωπόνος από την Ηλεία µας ανέφερε πως η σιδηροκατασκευή του θερµοκηπίου, µαζί µε την κάλυψη, υπολογίζεται σε περίπου 3.500-4.000 ευρώ το στρέµµα, ενώ άλλα 1.200-1.300 ευρώ το στρέµµα είναι η δαπάνη για την αγορά του φυτού (σε πυκνό ή υπέρπυκνο σύστηµα φύτευσης), εάν η ποικιλία που θα επιλεγεί είναι πατενταρισµένη. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να υπολογιστούν και τα κόστη για αραιώµατα, κλαδέµατα, λιπάνσεις, φυτοπροστασία και άρδευση, όπως προβλέπεται και στις κλασσικές ανοικτές φυτείες ροδακινοακαλλιέργειας.
Κάποιες από τις ποικιλίες που έχουν χρησιµοποιηθεί είναι οι Plagold 5, Plagold 10, Plagold 15, Blawvio 10, Plasvasa R35 κλπ, ενώ σε υποκείµενα τα RP 40, RP 70, RP 90, RP R, Gernem, GF 677 και Mont Clar.
