Το υπέροχο ταξίδι του ΓΕΛ Γαστούνης ολοκληρώθηκε χθες στη Ζάκυνθο. Η ήττα και ο αποκλεισμός ωστόσο, περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η προσπάθεια ήταν εκείνη η οποία μετράει και αυτή την οποία πρέπει να κρατήσουν οι ποδοσφαιριστές, οι καθηγητές, οι συμμαθητές, οι γονείς και όλοι όσοι συνετέλεσαν σε αυτή την πορεία.
Του Σοφοκλή Φραγκογιαννόπουλου
Από όποια πλευρά κι αν το δούμε, πρόκειται για μια πορεία η οποία θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια. Μια πορεία η οποία έβγαλε την Ηλεία έξω από τα στενά της διοικητικά όρια, προκαλώντας αίσθηση. Διότι μιλάμε για ένα Λύκειο, το οποίο δεν υπάγεται καν σε μια πόλη η οποία είναι πρωτεύουσα νομού, αλλά και ένα άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο. Γιατί εκτός από τον πολύ μεγάλο συναγωνισμό, αυτό που μετράει στο ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο όσοι παίζουν, αλλά και όσοι συμμετέχουν από την εξέδρα, όσοι το παρακολουθούν. Εκατοντάδες κορίτσια και αγόρια, γονείς και φίλοι, οι οποίοι βρέθηκαν στις εξέδρες αυτές τις μέρες, είναι τα στοιχεία εκείνα τα οποία δίνουν πολλαπλάσια αξία σε αυτό το επίτευγμα. Ειδικά όταν πρόκειται για σχολείο, εκπαιδευτική διαδικασία, εκείνο που μετράει περισσότερο και από την επιτυχία, τα μόρια, το άμεσο δηλαδή αντίκρισμα, είναι η προσπάθεια, είναι η εμπέδωση της διαδικασίας, η δυνατότητα αποδοχής της αξίας του αντιπάλου και όλα όσα πρεσβεύει ο αθλητισμός. Ίσως, το γραφείο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ηλείας, θα έπρεπε να δει με ποιο τρόπο, θα μπορούσε να επιβραβεύσει ηθικά αυτά τα παιδιά που έφτασαν τόσο μακριά, όπως βέβαια και τα παιδιά της άλλης ομάδας, της γυναικείας, αυτής της 4ου ΓΕΛ Πύργου, το οποίο είχε και αυτό αντίστοιχα καλή πορεία σε αυτή τη διοργάνωση.
Έλλειπε ο συνδετικός… Κρίκος
Εάν θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της ήττας στη Ζάκυνθο, θα βρούμε πολλά. Η ουσία είναι ότι η ομάδα δεν είχε την απόδοση που θα έπρεπε. Οι λόγοι είναι πολλοί. Όπως το γεγονός ότι μέχρι και την παραμονή του αγώνα, δεν γνώριζαν σε ποιο γήπεδο θα αγωνιστούν. Τι είδους παπούτσια θα έπρεπε να πάρουν μαζί τους. Ένας άλλος παράγοντας, ήταν η κόπωση. Τρίτο ματς μέσα σε διάστημα πέντε ημερών, ένα αντιεπιστημονικό πρόγραμμα, που στ’ αλήθεια στο Υπουργείο Παιδείας είναι δυσνόητο να καταλάβει κανείς γιατί το έκαναν. Τέλος, ήταν και η απουσία του αποβληθέντα Λευτέρη Κρίκου στο προηγούμενο ματς. Όχι επειδή ακριβώς έλλειπε ένας παίκτης, αλλά επειδή αυτή η ομάδα, έτσι όπως έχει δομηθεί, έτσι όπως αναδείχθηκε, με μια παρέα παιδιών όλα μαζί από τον Αίαντα Γαστούνης, δεν είχε την πολυτέλεια να της λείψει ούτε ένα από αυτά. Στο προηγούμενο παιχνίδι για παράδειγμα έλλειπε ο Δεληγιάννης και πήγε να το πληρώσει ακριβά. Στο πρόσφατο, έλλειπε ο Κρίκος, ο ένας από τους τέσσερις μιας επιθετικής τετράδας (Μουτσάι, Κρίκος, Παπασωτηρίου, Δουλαβέρης), η οποία εκτός από την ιδανική χημεία που έχουν βρει μεταξύ τους, είναι και μια πολύ καλή παρέα. Ήταν όμως και τα άλλα πρόσωπα της ομάδας. Η άμυνα, η μεσαία γραμμή. Το σύνολο. Ένα σύνολο, το οποίο στην πλειοψηφία του, θα συμμετάσχει και τη νέα σεζόν, καθώς ηλικιακά μπορεί. Μια ομάδα, η οποία έκανε Αχαιό δημοσιογράφο να αναρωτηθεί, πώς γίνεται η Μικτή Κ16 της ΕΠΣΗ να πηγαίνει και να χάνει με 6-0 στην Πάτρα, από τη στιγμή που υπάρχει τόσο ταλέντο.
Τα κέρδη από αυτή την πορεία
Το μεγάλο κέρδος για την ομάδα αυτή, ήταν η εμπειρία. Τα συνεχή παιχνίδια, η τριβή μέσα από αυτά. Τα παιδιά κέρδισαν αναγνωρισιμότητα. Αρκετοί προπονητές, σκάουτερ και ατζέντηδες βρέθηκαν εκεί. Μπορεί να μην πέτυχαν να κατακτήσουν τον τίτλο, να μην έφτασαν μέχρι το final 4, είναι όμως βέβαιο ότι φεύγοντας από αυτά τα παιχνίδια, φεύγουν έχοντας κερδίσει πολλά και σημαντικά πράγματα.
“Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε Έτσι σοφός που έγινες με τόση πείρα, Ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τί σημαίνουν”
K.Π. Καβάφης
