Λίγο πριν την έναρξη του τελικού του σχολικού πρωταθλήματος της Ηλείας. Οι δυο ομάδες, έχουν παραταχθεί και τηρούν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων στα Τέμπη. Και στο βάθος, δεσπόζει η άδεια εξέδρα, η οποία μας υπενθυμίζει ότι η ελληνική κοινωνία, έχει ηττηθεί κατά κράτος από την τοξικότητα, τα φαινόμενα οπαδικής, αθλητικής, σχολικής βίας, φαινόμενα συνολικότερα βίας και απαξίωσης, φαινόμενα τα οποία βρίσκουν καταφύγιο και στον αθλητισμό, αλλά το χειρότερο, βρίσκουν καταφύγιο στο σχολείο.

Όταν λοιπόν σε ένα σχολικό παιχνίδι, δεν μπορεί να επιβληθεί η τάξη, δεν είναι δυνατόν να έχουμε τις αυταπάτες ότι θα μπορέσουμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε τους οργανωμένους στρατούς. Το φαινόμενο επεισοδίων σε σχολικούς αγώνες, δεν είναι μόνο ηλειακό. Πρόσφατα στη Ζάκυνθο είχαμε σοβαρά επεισόδια. Το φαινόμενο της βίας στους σχολικούς αθλητικούς αγώνες, έκανε αρχικά την εμφάνισή του από την Αθήνα. Επεκτάθηκε στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια, η ελληνική περιφέρεια «ζήλεψε», με αποτέλεσμα να αποφασίσει να τα μιμηθεί. Ο πρώτος διδάσκαλος της νεολαίας, η τηλεόραση και το διαδίκτυο, κατακλύζονται καθημερινά από τον οπαδισμό, την τοξικότητα, τη μονόπλευρη και οπαδική προσέγγιση των αθλητικών γεγονότων. Στις πιο κάτω κατηγορίες, φαινόμενα βίας και διαφθοράς, τα οποία εκετίνονται μέχρι και τα τοπικά πρωταθλήματα, έχουν μπει στην καθημερινότητα των νέων μας, οι οποίοι μεγαλώνουν με το παράδειγμα του διπλανού τους, του αθλητή, το θεατή, του παράγοντα, ο οποίος μπορεί να υπερηφανεύεται  ότι επιβιώνει σε έναν κόσμο όπως αυτός του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το Υπουργείο Αθλητισμού, ορθώς υπάχθηκε στο Υπουργείο Παιδείας. Διότι έτσι, φαίνεται ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα και πού αυτό κρύβεται.