Oι διαχρονικές ευθύνες των δημοτικών αρχών στο θέμα του κάμπινγκ δεν παραγράφονται.
Η εγκληματική αδράνειά τους σήμερα τους ξεσκεπάζει.
Το δημοτικό κάμπινγκ Κουρούτας μαζί με την συνοδό παραλιακή έκταση 22,3 στρεμμάτων (τμήμα του συνόλου 75 στρεμμάτων που ανήκει στο δημόσιο) βρίσκεται από τις 5 Νοεμβρίου με απόφαση της ΕΤΑΔ (Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου) και την προτροπή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε διαδικασία πλειοδοτικού διαγωνισμού για την ενοικίασή του σε ιδιώτες για 15 χρόνια με δικαίωμα παράτασης άλλων 10 ετών. Προηγήθηκε μια συνεχής απαξίωση του από τις δημοτικές αρχές τα τελευταία 20 χρόνια. Από το 2006 που έληξε η σύμβαση παραχώρησης από την τότε κτηματική υπηρεσία του δημοσίου, οι δημοτικές αρχές χρησιμοποίησαν την παραλιακή αυτή έκταση με αδιαφάνεια και υπόγειες διαδρομές για να εξυπηρετήσουν μικροσυμφέροντα στερώντας από την περιοχή και τους κατοίκους τη δυνατότητα να τεθούν στέρεες βάσεις για μια πραγματικά δημοτική εταιρία διαχείρισης του δημοτικού χώρου που θα επέτρεπε να γίνει πράξη το αίτημα της κοινωνίας για παραχώρησή του στο δήμο από την ΕΤΑΔ.
Τι έκαναν όμως όλα αυτά τα χρόνια οι δήμαρχοι; Άφηναν όλη την περίοδο από Οκτώβρη μέχρι Ιούνιο την περιοχή σε πλήρη εγκατάλειψη και μετά ζητούσαν από την ΕΤΑΔ παραχώρηση χρήσης για τους θερινούς μήνες με το χώρο των κατασκηνωτών υπό την “εποπτεία” του δήμου για να δίνουν δουλίτσες σε ημέτερους, ψηφοφόρους τους προφανώς, ενώ παράλληλα επινοικίαζαν την καφετέρια και το εστιατόριο σε ιδιώτες με διαγωνισμό που συνήθως κηρυσσόταν άγονος και να ακολουθήσει απ’ ευθείας ανάθεση σε γνωστούς μεγαλοϊδιοκτήτες εστίασης της πόλης. Η εικόνα εγκατάλειψης τα τελευταία χρόνια έγινε τόσο έντονη ώστε να βρουν τώρα την ευκαιρία οι θιασώτες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να αλώσουν ένα χώρο που η δημοτική λειτουργία του στο παρελθόν από αιρετούς με όραμα και κοινωνική ευαισθησία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Κουρούτα ένα φιλόξενος χώρος αναψυχής για τους δημότες αλλά και χιλιάδες Έλληνες και ξένους παραθεριστές.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σεβόμενη τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών έδωσε την δυνατότητα με σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων Ν.4474/2017, Ν.4484/2017, Ν.4607/ 2019 να παραχωρηθούν σε πολλούς δήμους της χώρας δημόσιες εκτάσεις ή ακίνητα μέσα από αιτιολογημένες και συνεκτικές προτάσεις των δημοτικών αρχών τους για ποικίλους λόγους χρήσης. Τη δυνατότητα αυτή δεν κατάφερε να αξιοποιήσει σωστά ο δήμος μας και συνεχίστηκε η θλιβερή εικόνα εγκατάλειψης που βλέπουν όλοι μέχρι σήμερα.
Πλέον έχει περάσει ένας μήνας από την έναρξη του πλειοδοτικού διαγωνισμού που λήγει στις 16 Δεκέμβρη και η “αντίδραση” της δημοτικής αρχής εξαντλήθηκε στις βαρύγδουπες δηλώσεις Λυμπέρη- όπως έκανε και για το τμήμα Γεωπονίας- και σε ένα ψήφισμα στις 25 Νοεμβρίου του δημοτικού συμβουλίου. Προσφάτως στις 6 Δεκεμβρίου αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο-10 ημέρες πριν τη λήξη του πλειοδοτικού διαγωνισμού-να αιτηθεί από την ΕΤΑΔ την ενοικίαση της έκτασης πληρώνοντας (άγνωστο με τι χρήματα) 65.000 ευρώ για 15 χρόνια.
Τα ερωτήματα που τίθενται προς τους τοπικούς άρχοντες είναι αμείλικτα: Γιατί κρατάνε με την απραξία τους σε χειμερία νάρκη την τοπική κοινωνία; Μήπως τους βολεύει να δουλεύουν στο παρασκήνιο χωρίς την παρουσία του λαϊκού παράγοντα; Γιατί αυτή η εκκωφαντική σιωπή από τον κ. Φαρμάκη και τους Ηλείους Περιφερειακούς συμβούλους; Μήπως φοβούνται να έρθουν σε ρήξη με τους μέντορες τους στα κυβερνητικά κλιμάκια; Γιατί είναι αόρατοι οι κυβερνητικοί βουλευτές; Μήπως είναι και αυτοί θιασώτες τέτοιων ιδιωτικών “επενδύσεων” άρα συνεργοί για το πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπερασπίζεται το δημόσιο χαρακτήρα της Κουρούτας και διεκδικεί το αυτονόητο, την παραχώρηση του παραλιακού μετώπου στο Δήμο Ήλιδας με ένα κοινωνικά ωφέλιμο σχέδιο αξιοποίησης που θα σέβεται το δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση και απόλαυση των υποδομών αναψυχής.
Καλούμε την τοπική αυτοδιοίκηση Α΄και Β΄βαθμού, τους φορείς και τις συλλογικότητες της πόλης να πάρουν ανοιχτά θέση μάχης ενάντια σε όσους επιβουλεύονται το δημόσιο χαρακτήρα της Κουρούτας, να πορευτούμε με κοινό βηματισμό και μαζί με τους δημότες να αποτρέψουμε την λεηλασία του παραλιακού μετώπου από τους γύπες που το ορέγονται.
